Τελειώνουν οι αντοχές και οι ανοχές

Η κυβέρνηση δεν “διαβάζει” την πραγματικότητα, μόνο τους αριθμούς

Της Μαριάνας Πυργιώτη

Την ώρα που οι κάτοικοι και οι παραγωγοί των νησιών βιώνουν για μία ακόμη φορά τη “χαρά” του να είσαι Έλληνας, τα μάτια όλων είναι στραμμένα στο νεοφώτιστο υπουργείο… Θαλασσίων Υποθέσεων. Αυτό που αντικατέστησε το παλαιό υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο, αν θυμάστε, αρχικά είχε καταργηθεί από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και οι αρμοδιότητες είχαν μεταφερθεί στο Οικονομίας και Ανάπτυξης. Αλλά επειδή υπήρχαν… εφοπλιστικές γκρίνιες, έγινε το πρωτοφανές και κατέληξαν στο Δημόσιας Τάξης!

Τώρα ο κ. Διαμαντίδης, ο καθ’ ύλην αρμόδιος πλέον υπουργός, ή δεν αντελήφθη τι επρόκειτο να γίνει -καθώς δεν είχαν υπογραφεί από όλες τις ενώσεις πλοιοκτητών οι συλλογικές συμβάσεις- ή δεν μπόρεσε να κάνει κάτι έγκαιρα. Έτσι, φτάσαμε για τρίτη φορά μέσα σ έναν χρόνο η ΠΝΟ να απεργεί και να πιέζει ασφυκτικά. Κι αυτή τη φορά δεν είναι οι τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων και η ζημιά στον τουρισμό. Είναι οι ήδη γονατισμένοι από την οικονομική κρίση συμπολίτες μας στα νησιά. Ωστόσο ο κοινωνικός αυτοματισμός -στον οποίο εξαρχής έχει επενδύσει πολιτικά αυτή η κυβέρνηση- και οι οργισμένες αντιδράσεις όσων θίγονται από την πολυήμερη απεργία δεν θα λύσουν το πρόβλημα, ούτε η πολιτική επιστράτευση θα γίνει χωρίς εντάσεις.

Η κυβέρνηση, ειδικά μετά τη δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, εμφανίζει μια ακατανόητη “ανεμελιά” σε σχέση με την κοινωνική αναταραχή και τις επιπτώσεις των μέτρων του μνημονίου. Δηλαδή “διαβάζει” το μισό έργο, αυτό των αριθμών και των στοιχείων, χωρίς να μεριμνά και να αναζητά τρόπους αποσυμπίεσης ανά τομέα ευθύνης των υπουργείων. Είναι εντελώς διαφορετική η δυναμική της οικονομικής κρίσης σε μια κοινωνία που οι πολίτες π.χ. αισθάνονται ασφαλείς και προστατευμένοι από το έγκλημα, που δεν ταλαιπωρούνται ούτε απελπίζονται στημένοι σε μια ουρά για να δουν τον γιατρό τους, που είναι ήσυχοι ως προς την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση των παιδιών τους, από τη δυναμική σε μια κοινωνία που τα πάντα είναι ρευστά, ασαφή και υπό συνεχή αίρεση.

Όταν λοιπόν μια χώρα της ΕΕ -και όχι του τρίτου κόσμου- βρίσκεται σε μια τόσο δεινή θέση, το πρώτο παράλληλο μέλημα μιας κυβέρνησης είναι να αποφορτίζει όπου και όπως μπορεί την καθημερινότητα των πολιτών, ώστε να ισορροπεί κάπως η κατάσταση. Στην Ελλάδα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Δεν φτάνει η δραματική μείωση του εισοδήματος μισθωτών, συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων, η ανεργία ή το φάσμα της, τα λουκέτα σε μαγαζιά και επιχειρήσεις, οι φόροι -άμεσοι και έμμεσοι-, οι αυξήσεις στα τιμολόγια, στο καλάθι της νοικοκυράς κτλ., συνεχίζονται και όλες οι γνωστές παθογένειες, λες και το νευρικό σύστημα των πολιτών αντέχει ακόμη τα “καψώνια”.

Το “μαύρο 2011”

Το χρώμα του 2011 θα είναι μαύρο, κι αυτό δεν το λέει η… κακή αντιπολίτευση, το είπε χθες ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Ιταλίας Τομάσο Πάντοα Σκιόπα: “Το πιο δύσκολο κομμάτι για την ελληνική οικονομία αρχίζει τώρα, αφού οι τελευταίοι εννέα μήνες δεν ήταν δραματικοί”. Και εκτίμησε ότι η ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης της ελληνικής οικονομίας θα χρειαστεί 10 με 15 χρόνια, δηλαδή όσο διάστημα χρειάστηκε να ανακάμψει και η γερμανική οικονομία.

Στο ίδιο πνεύμα και η παρέμβαση του προέδρου του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλου, που είπε ανοιχτά χθες ότι “όποια τροπή και αν πάρουν οι εξελίξεις στην Ευρώπη, προσθέτουν νέα βάρη και νέες ευθύνες στη χώρα μας” και προέβλεψε πως “η έξοδος από την κρίση θα αφήσει πίσω της χαλάσματα”. Προειδοποίησε μάλιστα τους υπουργούς της κυβέρνησης γιατί, όπως είπε, “δεν υπάρχει ούτε μία μέρα για χάσιμο, δεν επιτρέπεται ούτε ένα υπουργείο να ολιγωρήσει, ούτε ένας υπουργός να δειλιάσει. Ο χρόνος υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών τελειώνει”. Και μάλλον ειρωνικά επεσήμανε ότι η ανάπτυξη δεν θα έρθει “επειδή φτιάξαμε έναν επενδυτικό νόμο, επειδή επινοήσαμε ένα fast track, επειδή μας δίνει λεφτά το ΕΣΠΑ ή επειδή ιδρύσαμε άλλο ένα κρατικό ταμείο ανάπτυξης”, αλλά θα έρθει όταν διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο οικονομικό επιχειρηματικό διοικητικό πλαίσιο.

Αλλά και η Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου έκανε μαύρες προβλέψεις για τις πωλήσεις, τα κέρδη και τις επενδύσεις. Μία στις τέσσερις θέσεις χάθηκαν από τον τομέα του εμπορίου το 2010, και για την επόμενη χρονιά το 43,7% των μεγάλων επιχειρήσεων σχεδιάζει να προχωρήσει σε απολύσεις, ενώ το 65% των “μεγάλων” προβλέπει μείωση και των επενδύσεων. Ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας, Βασίλης Κορκίδης, ανακοίνωσε ότι το 2010 οι πτωχεύσεις αυξήθηκαν κατά 44%, οι ζημιογόνες επιχειρήσεις ξεπέρασαν το 55% και η ζήτηση δανείων έχει μειωθεί κατά 30%-40%, ενώ έχει αυξηθεί κατά 60%-80% το ποσοστό των απορρίψεων.

“Με αυτά τα δεδομένα, με μείωση των εισοδημάτων, ανεργία και υποκατανάλωση, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη της οικονομίας και έξοδο από την ύφεση. Η οικονομία θα σβήσει και δεν θα επανεκκινήσει” προειδοποίησε ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ. Όσο για την πλευρά των εργαζομένων; Με τα στοιχεία που έδωσε χθες το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, ο κατώτατος μισθός των εργαζομένων θα είναι κάτω από τα επίπεδα του 1984! Παράλληλα, 2,2 εκατ. ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με λιγότερα από 6.000 ευρώ τον χρόνο. Μ’ αυτά τα δεδομένα, δεν πρέπει επιτέλους η κυβέρνηση να ελαφρύνει όπου και όπως μπορεί τους πολίτες της, και αντί οι υπουργοί της να “μεγαλοπιάνονται”, να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν στα απλά και καθημερινά, αφού τα άλλα είναι στη δίνη της κρίσης και στα χέρια της τρόικας;

Πηγή: Εφημερίδα «Μακεδονία»

Advertisement