Γιάννης Δημαράς : «Στην Ελλάδα οφείλετε το ότι από απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε έθνος»
Καυστική επιστολή απέστειλε στον επικεφαλής της ΚΟ του CDU, Ζίγκφριντ Κάουντερ, ο πρόεδρος του Άρματος Πολιτών, Γιάννης Δημαράς.Σας την παραθέτουμε αυτούσια και ασχολίαστη.
«Κύριε Κάουντερ,
Άκουσα έκπληκτος και γεμάτος οργή τη δήλωσή σας περί «ανάγκης τοποθέτησης Επιτρόπου» στη Χώρα μου.
Το χρέος μου, ως Έλληνα Βουλευτή και Πολίτη, Εκπροσώπου του Λαού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με οδηγεί και με υποχρεώνει να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για την αποικιοκρατικού χαρακτήρα απαράδεκτη δήλωσή σας, η οποία απάδει από κάθε έννοια Δημοκρατικής Νοοτροπίας, Σεβασμού της Εθνικής Ανεξαρτησίας, Ευρωπαϊκού κεκτημένου και Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης.
Αν είχατε διαβάσει λίγο Ιστορία, θα γνωρίζατε ότι ο Τόπος, που για δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ανθρωπότητας επιδιώκετε να κατακτήσετε -τούτη τη φορά δια της φτωχοποίησης της Κοινωνίας και της οικονομικής ασφυξίας- είναι ο Τόπος, στον οποίο εσείς οι Γερμανοί, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι οφείλετε τη συνέχειά σας, στη διάρκεια των αιώνων.
Αν είχατε μελετήσει Γκαίτε, για παράδειγμα, θα το ξέρατε. Στη Χώρα μου, οφείλετε το γεγονός ότι από άγριοι και απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε συντεταγμένο έθνος, μόνο που όπως φαίνεται η πρώτη σας ιδιότητα είναι γονιδιακή και δεν σας εγκαταλείπει.
Αυτή η Χώρα, δεν Πωλείται, δεν Αγοράζεται, δεν Κατακτιέται. Και αυτό, επίσης, θα το γνωρίζατε, αν είχατε διαβάσει ιστορία.Εμείς, προτάσσουμε τον Πλάτωνα απέναντι στο δικό σας Χιτλερισμό και τον Οικουμενικό Χαρακτήρα του Πολιτισμού μας και την Προκοπή απέναντι στη διαχρονικά αποικιοκρατική νοοτροπία και διάθεσή σας.
Η οικονομική κρίση που βιώνουμε έχει προκληθεί, κατά βάση, από την νοσηρή κατάσταση πάνω στην οποία χτίζετε τον δικό σας εθνικοσοσιαλιστικό καπιταλισμό.
Μην πλανάστε: Όπως ιστορικά συμβαίνει, πάντοτε, η προσπάθεια εξαθλίωσης της Ελλάδας και της Ελληνικής Κοινωνίας θα γίνει για εσάς και τους ομοϊδεάτες σας μπούμερανγκ, όπως και έγινε και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον οποίο, εσείς προκαλέσατε και αιματοκυλήσατε ολόκληρη την Ευρώπη.
Τότε, ψάχνατε Gastarbeitern να χτίσουν επάνω στα ερείπια που άφησε η Χιτλερική θηριωδία, τώρα ψάχνετε καταναλωτές να αγοράζουν τα αποθηκευμένα προϊόντα βαριάς βιομηχανίας.
Αφού, φτωχοποιήσατε την Ελλάδα (σας θυμίζουν κάτι, οι υποθέσεις SIEMENS και THYSSEN;) και με κατακτητική διάθεση απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη, αρνείστε να αντιληφθείτε ότι η φτωχή Ελλάδα, σημαίνει και φτωχή Γερμανία. Αρνείστε την πραγματικότητα και οδηγείτε το Λαό σας στην Ιστορική ανυποληψία, από όλα τα άλλα Ευρωπαϊκά Έθνη.
Επειδή, η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, δεν παραγράφεται και δεν διαγράφεται, οφείλετε σεβασμό στη Χώρα που σας έμαθε ποια είναι τα Ανθρώπινα Ιδεώδη και πόσο Πολύτιμος είναι ο Οικουμενικός Χαρακτήρας τους.Εδώ, ηττήθηκε με πάταγο ο Αδόλφος Χίτλερ. Εδώ, θα ηττηθούν και οι Πολιτικοί και οι γονιδιακοί του Επίγονοι.Επειδή, η τακτική σας είναι δυνατό να οδηγήσει στα άκρα, σε κατάσταση την οποία δεν θα μπορείτε να διαχειριστείτε, προσεγγίστε έστω και την ύστατη στιγμή το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, το Διεθνές Δίκαιο και την Ιστορική Πραγματικότητα.
Η Ελλάδα, το Ιστορικό Έθνος της Ευρώπης, είναι η Γη της Ανεξάρτητης Σκέψης, της Ελεύθερης Βούλησης και της Γέννησης της Δημοκρατίας: Δεν Υποτάσσεται, δεν Κατακτιέται, δεν Κυβερνάται».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τον έχουν χαρακτηρίσει «Αϊνστάιν της γλωσσολογίας», «Δαρβίνο της εποχής μας» και «κορυφαίο διανοούμενο του κόσμου». Είναι ένας από τους σημαντικότερους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάτι που του έδωσε και τον χαρακτηρισμό «ο αντιαμερικανός εξτρεμιστής», τον οποίο χρησιμοποιούν κυρίως οι Αμερικανοί. Η θεμελιώδης πλέον «Ιεραρχία Τσόμσκι», την οποία περιέγραψε το 1956, τον έχει καθιερώσει και ως έναν από τους σημαντικότερους γλωσσολόγους όλων των εποχών. Και όμως, παρ’ ότι έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου όταν πηγαίνεις να τον συναντήσεις, ο 83χρονος Νόαμ Τσόμσκι είναι τελικά ακόμη πιο επιβλητικός και εντυπωσιακός από τη φήμη του.
Ο Νόαμ, όπως τον αποκαλούν όλοι στο ΜΙΤ, πηγαίνει κάθε ημέρα στο γραφείο του, στο Tμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας. Εκεί βρεθήκαμε στις 3.00 το μεσημέρι, 15 λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Η Μπεβ Στολ, η βοηθός του, μας άνοιξε την πόρτα του προθαλάμου του γραφείου του. Είναι αυτή που κανονίζει τα πάντα για εκείνον με κάθε λεπτομέρεια: «Σε πέντε λεπτά θα μπείτε στο γραφείο του, ετοιμαστείτε και ο καθηγητής θα είναι μαζί σας στην ώρα του».
Ενα γραφείο γεμάτο βιβλία παντού. Στην τεράστια βιβλιοθήκη όλα είναι τοποθετημένα σε ράφια με γραμμένη από κάτω την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Μια κατηγορία, όμως, ενώ έχει ετικέτα, είναι εντελώς κενή από βιβλία: «Intelligence». Σε κεντρικό σημείο υπάρχει μια τεράστια φωτογραφία του Μπέρτραντ Ράσελ και από κάτω γραμμένη η φράση με την οποία ξεκινά η αυτοβιογραφία του και προφανώς εκφράζει και τον Τσόμσκι: «Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους».
Καθήσαμε σε ένα τραπέζι στο μέσον του γραφείου του, και ο Τσόμσκι κάθησε ακριβώς δίπλα μας. Ευτυχώς, γιατί εκτός του ότι είναι συναρπαστικό να τον έχεις κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής, είναι γνωστό ότι μιλάει πάρα πολύ σιγά. Εκτός όλων των άλλων, φημίζεται και για την απίστευτη μνήμη του, θυμάται απλώς τα πάντα, κάτι που δεν το αρνείται και ο ίδιος: «Ναι, θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά μερικές φορές είναι λίγο βασανιστικό, επειδή οι άλλοι συνήθως δεν θυμούνται». Μπορεί με μεγάλη ευκολία να πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο σαν να «τραβάει» μέσα στο μυαλό του συρτάρια με γνώσεις και πληροφορίες. Ακουγε κάθε ερώτησή μας σκυφτός, κοιτώντας προς τα κάτω, και μόλις τελειώναμε σήκωνε αμέσως το βλέμμα του και έδινε την απάντησή του κοιτώντας μας κατάματα μέχρι τέλους.
Πάντως ο Τσόμσκι έκανε την πρώτη ερώτηση: «Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Ετσι μας λένε. Ομως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;
«Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;
«Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος; «Ηδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Επαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα».
Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;
«Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα; «Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα… «Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Οπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας; «Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».
Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;«Βεβαίως
. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι “γκανγκστερικό”. Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι. Ονομάζεται “πολύ μεγάλο για να αποτύχει”. Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική “παροχής εξασφάλισης” από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως “ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων”. Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».
Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά; «Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».
Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας. «Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: “Σας αρέσει το ΔΝΤ;”. Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».
Γι’ αυτό η Goldman Sachs, ας πούμε, αν και βασική υπεύθυνη της κρίσης, βγάζει ακόμη τεράστια κέρδη; «Ακριβώς. Αν και είναι βασικοί υπεύθυνοι και από τους αρχιτέκτονες της κρίσης, τα πάνε μια χαρά, με τεράστιους μισθούς και με μπόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή απλώς ανήκουν στο σύστημα που προανέφερα. Η Goldman Sachs τώρα είναι πλουσιότερη από ποτέ. Αλλά ο κόσμος δεν εστιάζει σε γεγονότα όπως αυτό, διότι η προπαγάνδα αναζητεί και βρίσκει άλλους “υπεύθυνους” να κατηγορήσει. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, όμως, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να στοχοποιείς διάφορες κοινωνικές ομάδες».
Η στοχοποίηση, όμως, συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Και από το κράτος προς κάποιους, αλλά και από τους πολίτες προς κάποιους άλλους. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Υπάρχει «καλή» στοχοποίηση; «Οχι βέβαια. Προσέξτε τι γίνεται. Από την πλευρά του κράτους έχουμε ορισμένους ιδιαίτερα εύκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα οι δάσκαλοι και η Παιδεία γενικότερα. Από την πλευρά του πληθυσμού τώρα, έχουμε τον εύκολο στόχο, που είναι οι αλλοδαποί, και στην Ευρώπη εξαπλώνεται ανησυχητικά το φαινόμενο της μετανάστευσης. Στην Ουγγαρία με το νεοφασιστικό κόμμα Τζομπίκ, στην Αγγλία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και την Αγγλική Αμυντική Λίγκα. Και αν σας ακούγεται ανακουφιστικό ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης τα ακροδεξιά ρατσιστικά κόμματα παίρνουν κάτω από 10%, μην ξεχνάτε ότι το 1928 στη Γερμανία το Ναζιστικό Κόμμα είχε πάρει κάτω από 3%. Πέρυσι βγήκε στη Γερμανία το βιβλίο του Τίλο Σαραζίν “Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της”, στο οποίο ισχυρίζεται ότι οι μετανάστες καταστρέφουν τη χώρα. Εγινε μπεστ σέλερ. Η δε καγκελάριος Μέρκελ, παρ’ ότι καταδίκασε το βιβλίο, δήλωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει τελικά αποτύχει. Οι Τούρκοι και οι Αραβες που τους έκαναν εισαγωγή για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά “απέτυχαν”, δηλαδή, να γίνουν ξανθοί και γαλανομάτηδες, κανονικοί άριοι…».
Υπάρχει πάντως το παράδοξο σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής ηρεμίας οι άνθρωποι να επιλέγουν τον καπιταλισμό και να θυμούνται όλα τα κακά του σοσιαλισμού. Οταν όμως έρχεται η οικονομική κρίση, τότε βρίζουν τα κακά του καπιταλισμού και μνημονεύουν τα καλά του σοσιαλισμού. Είναι λίγο ανόητο αυτό. Πώς γίνεται να αλλάξει; «Αυτό είναι και το ένα και μοναδικό μήνυμα που πραγματικά έχω να δώσω. Δεν είναι συνταγή και πρέπει ο καθένας να το καταφέρει μόνος του: Χρησιμοποιήστε την κοινή λογική».
Με αυτό που λέτε ελπίζετε να βελτιώσετε τον κόσμο; «Δεν θέλω να βελτιώσω τον κόσμο, θέλω οι άνθρωποι να τον βελτιώσουν».
Ποια είναι η άποψή σας για τον Μπαράκ Ομπάμα; Σας φαίνεται, όπως λένε, να έχει ξεχάσει ότι ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από χέρια μαύρων; «Οταν εξελέγη ο Ομπάμα, δεν είχα καμία προσδοκία από αυτόν. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν από την εκλογή του. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου αρχές. Είναι ένας οπορτουνιστής χωρίς αρχές. Από την άλλη όμως, το να έχουμε μια οικογένεια μαύρων στον Λευκό Οίκο είναι ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα. Συμβολίζει σπουδαία πράγματα για την τεράστια ομάδα των Αφροαμερικανών, αλλά κυρίως για την παγκόσμια κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το να περιμένεις, πάντως, κάτι από τον Ομπάμα είναι τεράστιο λάθος».
Ολα αυτά τα χρόνια που σας ακούω και σας διαβάζω, μου θυμίζετε ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. «Αλήθεια; Μισό λεπτό να καλύψω τις φτέρνες μου».
Ειλικρινά, μοιάζει σαν να προσπαθείτε να αλλάξετε τη μοίρα που οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι κάπως μάταιο; Στο τέλος δεν θα είναι έτσι και αλλιώς χαμένη μάχη; «Οχι, δεν την έχουν επιλέξει οι άνθρωποι τη μοίρα τους. Εγώ πάντως δεν την έχω επιλέξει. Εχει όμως σχεδιαστεί. Ο Ανταμ Σμιθ (που έγραψε τον “Πλούτο των εθνών”) δεν ήταν ηλίθιος που έγραψε αυτά που έγραψε».
Ας περάσουμε σε κάτι άλλο που αφορά την Ελλάδα. Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας; «Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά».
Ομως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς. «Φυσικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ. Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τoυς χρησιμoποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες. Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».
Οι μεγάλες δυνάμεις, όμως, γιατί κάνουν εδώ και δεκαετίες τα «στραβά μάτια» στις παρανομίες που έχει διαπράξει η Τουρκία; «Μερικές φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».
Οι διανοούμενοι της Ευρώπης, όμως, δεν πολυμιλάνε για όλα αυτά. Τελικά ο διανοούμενος που υπηρετεί τους δυνατούς μπορεί να συνεχίσει να λέγεται έτσι;«Αυτή της Τουρκίας δεν είναι η μόνη περίπτωση, αλλά είναι πολύ ενδεικτική της κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι διανοούμενοι της Δύσης».
Την ένταση που υπάρχει τελευταία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ πώς την εξηγείτε;«Αυτήν τη φορά η Τουρκία έχει έναν πολύ καλό λόγο, αφού ένα τουρκικό πλοίο δέχθηκε επίθεση σε διεθνή ύδατα και σκοτώθηκαν εννέα Τούρκοι. Αυτό ήταν κανονική πειρατεία. Οι Ισραηλινοί άλλωστε συνηθίζουν να τα κάνουν αυτά από παλιά. Κανένα κράτος δεν θα τη γλίτωνε με αυτά που κάνει το Ισραήλ, αλλά όταν έχεις τις ΗΠΑ από πίσω σου, κάνεις ό,τι θέλεις. Σκοτώθηκαν λοιπόν από τα πυρά των Ισραηλινών εννέα άνθρωποι, από τους οποίους να σημειώσουμε κανένας δεν ήταν αμερικανός πολίτης, και η Τουρκία απαίτησε από το Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη».
Πιστεύετε δηλαδή ότι πίσω από τις κινήσεις τις Τουρκίας κρύβεται και αίσθημα δικαίου; «Οχι. Ξέρετε εσείς να υπάρχει κάποιο κράτος που να είναι κράτος δικαίου; Τα κράτη δεν είναι οργανισμοί ήθους και ηθικής, είναι οργανισμοί ισχύος».
Πιστεύετε ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον ένα κράτος που θα είναι κράτος δικαίου; «Οχι,ποτέ. Εφόσον κάτι είναι κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο. Βέβαια, φυσικά και υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ηθικοί και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν το ήθος τους σε κάποια κομμάτια του κράτους. Αλλά το να περιμένεις από ένα κράτος ισχύος να συμπεριφέρεται δίκαια είναι μάταιο και ανόητο. Τα κράτη ως οργανισμοί λειτουργούν με τις δικές τους αρχές και τα δικά τους συμφέροντα. Ολη η ιστορία των κρατών είναι κάπως έτσι».
Οι λαοί, λοιπόν, κάνουν ένα διαρκές ταξίδι από ελπίδα σε ελπίδα και από όνειρο σε όνειρο, χωρίς αυτό να οδηγεί κάπου καλύτερα; «Οχι, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εγώ το βλέπω περισσότερο σαν το σκαρφάλωμα ενός βουνού με στόχο να κατακτήσεις την κορυφή. Κάθε φορά όμως που φτάνεις στην κορυφή που έχεις βάλει στόχο, ανακαλύπτεις ότι από εκεί φαίνεται μια άλλη, νέα, πέρα από αυτήν που κατέκτησες, και πρέπει να αρχίσεις πάλι το ταξίδι. Τότε όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι έχεις ήδη κατακτήσει τον προηγούμενο στόχο σου. Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η ανθρώπινη Ιστορία, επαναλαμβανόμενες κορυφές, για τις οποίες κάποιοι έχουν παλέψει ώστε να κατακτηθούν. Το πιο φυσιολογικό λοιπόν είναι να βρίσκει ο άνθρωπος μπροστά του ακόμη ψηλότερες κορυφές, τις οποίες δεν γνώριζε από πριν, και θα πρέπει να τις κατακτήσει. Αρα δεν πιστεύω ότι το ταξίδι είναι χωρίς ελπίδα, είναι απλώς μια συνεχής επίτευξη στόχων».
Και το ταξίδι θα υπάρχει έπειτα από κάθε άνθρωπο και έπειτα από κάθε εποχή;«Ακριβώς. Γι’ αυτό σε κάθε εποχή ας κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά του, που είναι να κατακτήσει τις κορυφές που του αναλογούν. Δείτε τι συνέβη με τη Λατινική Αμερική. Ηταν επί 500 χρόνια κάτω από φοβερή καταπίεση, κυρίως των Ευρωπαίων και μετά των Αμερικανών. Ολα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες προσπάθειες να απελευθερωθούν κατεστάλησαν και πνίγηκαν στο αίμα. Ομως τα τελευταία δέκα χρόνια οι λαοί της Λατινικής Αμερικής έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Απελευθέρωσαν τις χώρες τους από τις χούντες και την καταπίεση με τρόπο εντυπωσιακό».
Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και με την «Αραβική άνοιξη»; «Εχουν ήδη υπάρξει τεράστιες αλλαγές, οι οποίες πιθανότατα θα είναι μόνιμες. Βέβαια έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους, αλλά μετρούν ήδη κάποιες σημαντικές επιτυχίες. Μία από αυτές, την οποία φυσικά δεν πολυπροβάλλουν τα δυτικά ΜΜΕ, είναι η δημιουργία πραγματικού εργατικού κινήματος στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν είχαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τώρα πλέον είναι δυνατόν ακόμη και σε αυτές τις δύο χώρες να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο εργατικό συνδικάτο».
Αυτή η απελπισία τού σήμερα πώς μπορεί να αλλάξει και να γίνει ελπίδα; «Δεν ξέρω. Αν γνωρίζετε την απάντηση πείτε τη και σε εμάς. Την έχουμε ανάγκη απεγνωσμένα».
Η εποχή χαρακτηρίζεται από την απουσία σπουδαίων ηγετών, ειδικά στην Ευρώπη, αλλά και αλλού. Είναι άραγε θέμα κακής συγκυρίας ή φυσιολογικό αποτέλεσμα των καιρών; «Δεν πρέπει να ψάχνεις για σπουδαίους ηγέτες. Αν κάνεις εσύ κάτι σημαντικό, θα δημιουργήσεις τη δική σου σπουδαία ηγεσία και δεν θα επιτρέψεις να δημιουργηθεί αυτό που ονομάζεις ανεπαρκή ηγεσία».
Μήπως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι συγχέουμε εντελώς τις έννοιες «συνηθισμένο» και «φυσιολογικό» και πλέον πιστεύουμε ότι αυτό που είναι συνηθισμένο στη ζωή μας είναι και το φυσιολογικό; «Σωστό είναι αυτό, πρέπει όμως να καταφέρνεις να διακρίνεις μέσα σου τις αληθινές, τις ειλικρινείς κινητήριες δυνάμεις».
Για εσάς ποιες είναι αυτές οι βασικές κινητήριες δυνάμεις; «Είναι πολλές και γνωρίζω μερικές από αυτές. Για παράδειγμα, η δυστυχία από την οποία υποφέρουν οι άνθρωποι και κυρίως αυτή για την οποία έχω συνυπευθυνότητα. Αυτό είναι βασανιστικό. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία και τα προνόμιά μας σημαίνουν αυτόματα και ευθύνες».
Μοιάζει πάντως στην Ελλάδα οι άνθρωποι να έχουμε υποστεί συλλογική κώφωση: μιλάμε όλοι, ενώ κανένας δεν ακούει κανέναν. Δεν είναι ένα βασικό πρόβλημα αυτό; «Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα και τώρα στην Ελλάδα».
Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τη χώρα μας και ότι καλός προφήτης είναι αυτός που αγαπά. Τώρα που κλείνουμε αυτήν τη συζήτηση τι θα προφητεύατε για εμάς; «Σας εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, να έχετε πολλή και καλή τύχη σε αυτούς τους ιδιαίτερα δύσκολους και επίπονους καιρούς, με όλες αυτές τις ισχυρές δυνάμεις που προσπαθούν να συντρίψουν την ελληνική κοινωνία και τη χώρα σας».
Τη συνέντευξη πήρε ο Μάκης Προβατάς και δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino στις 16 Οκτωβρίου 2011.
Πηγή: Το κουτί της Πανδώρας
“Ελευθεροτυπία” – Παπαδήμος – “Καθημερινή”
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ … Τίτλος: Ισως κάτι έχει αλλάξει – Του Αλεξη Παπαχελα
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ … Τίτλος: Ο μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ – Της Αριστέας Μπουγάτσου
Ισως κάτι έχει αλλάξει
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό που μου έλεγε χθες το μεσημέρι ένα έμπειρο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ για τρεις ημέρες δεν σταμάτησε να βομβαρδίζεται το τηλεφωνικό κέντρο της Συγγρού από αγανακτισμένους Νεοδημοκράτες, τα πράγματα ηρέμησαν λίγο μετά την πρώτη δημόσια εμφάνιση του νέου πρωθυπουργού. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί όμως και να εξηγείται.
Είναι προφανές ότι η οργή του κόσμου δεν θα εξαφανισθεί αύριο το πρωί. Η ανεργία, οι φόροι και η υποβάθμιση του επιπέδου της μεσαίας τάξης δικαιολογούν πόνο και αγανάκτηση. Ισως, όμως, όλοι μας να κάνουμε ένα βήμα πίσω από το χείλος της αβύσσου. Ο κ. Παπαδήμος πρόβαλε χθες μια αίσθηση ηρεμίας, αλλά και γνώσης της κατάστασης. Δεν είναι ταυτισμένος με ένα «καμένο» πολιτικό κατεστημένο, το οποίο έδωσε τις τελευταίες ημέρες σκληρές μάχες επιβίωσης και ελέγχου του συστήματος. Οι Ελληνες πολίτες θα διαπιστώσουν ίσως ότι πέραν των θαμώνων των τηλεοπτικών παραθύρων υπάρχουν άνθρωποι με γνώση και ήθος, που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο όταν βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη. Ισως ακόμη η ήρεμη και ειλικρινής παρουσίαση της κατάστασης βοηθήσει να διαλυθούν οι πολλοί μύθοι που ρίχνουν συνεχώς λάδι στη φωτιά της οργής: Ο μύθος για τον τρίτο δρόμο, πέραν δηλαδή της παραμονής στο ευρώ με αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά και πέραν της δραχμής. Ο μύθος για μια μεγάλη εθνική προδοσία που θα συντελεσθεί μέσω της παρουσίας ξένων τεχνοκρατών. Ο μύθος για μια επαναδιαπραγμάτευση που θα… ταπεινώσει τους Ευρωπαίους.
Γνωρίζω ότι ακούγονται πολύ αισιόδοξα όλα αυτά. Οι κομματικοί μηχανισμοί θα δώσουν τις δικές τους μάχες για να μην πετύχει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Η Aριστερά θα επανέλθει στο τροπάριό της. Οι αριστεροδεξιοί «σούπερ πατριώτες» θα αρχίσουν πάλι να μιλάνε για την κατοχή του Δ΄ Ράιχ. Οι ιεροκήρυκες του λαϊκισμού και της Ελλάδας της δραχμής θα πιάσουν πάλι δουλειά, αποδομώντας τη λύση Παπαδήμου ως μια ακόμη συνωμοσία του διεθνούς (μασονικού ίσως;) τραπεζικού συστήματος.
Ισως, όμως, κάτι έχει αλλάξει μετά το φιάσκο των Καννών και την εμφάνιση ενός νέου τύπου κυβέρνησης. Ισως η ωμή ειλικρίνεια, η επάρκεια, η σωστή διαπραγμάτευση με τους έξω και η ευπρέπεια να είναι ένα, προσωρινά, ισχυρό αντίδοτο στην τρέλα της υστερίας και της βίας, που μας έκανε να ξεχωρίζουμε τόσο πολύ από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα με κρίση.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_11/11/2011_1296779
Ο μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι «επαρχιώτης στην Ομόνοια», όπως θα βόλευε ένας τέτοιων χαρακτηριστικών πρωθυπουργός «ορισμένου χρόνου». Ανήκει στην κυβερνώσα ελίτ, έχει εκπαιδευτεί απ’ αυτήν, όλη του η καριέρα είναι δρομολογημένη και πειθαρχημένη στα κέντρα που μεριμνούν ώστε μια παγκόσμια οικονομική δύναμη να υπαγορεύει στην πολιτική.
Τα καρτέλ, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες κ.ά., μέσα από τα think tank που διαθέτουν, διαλέγουν και τους ανθρώπους που τους εκπροσωπούν στα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων. Διαλέγουν τους managers από τη μια, ενώ από την άλλη «κατασκευάζουν» πολιτικούς.
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, πρωθυπουργός-διασώστης της χώρας, με τη συμφωνία όλων, πλην της Αριστεράς, ανήκει στην παγκόσμια κυβερνώσα ελίτ. Εδώ και χρόνια είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission) που «φτιάχνει» παγκόσμιους ηγέτες, προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του καπιταλισμού, τώρα με όρους παγκοσμιοποίησης. Η Tri- lateral από τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα της πασχίζει να διαχειριστεί την πολιτική σταθερότητα, χωρίς υπερβολική δημοκρατία, υπεραμύνεται της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, ασφαλώς δεν είναι συνωμοσία, αλλά αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου κεφαλαίου, που αποδέχεται μόνο την «υπαλληλοποιημένη πολιτική» ή τους εκπαιδευμένους απ’ αυτήν τεχνοκράτες.
Χθες, ένα μέλος της Trilateral ανέλαβε τα ηνία στην κυβέρνηση των Αθηνών. Εχει προηγηθεί επιτήρηση και επέλαση του ΔΝΤ, της ΕΚΤ κ.ά., ενώ αυτό που έπεται -σίγουρα- δεν είναι ο θρίαμβος της πολιτικής.
Χθες, επίσης, στη γειτονική Ιταλία, που δοκιμάζεται μέσα από μια παρόμοια με τη δική μας πολιορκία των δανειστών και των spreads, γνωστοποιήθηκε ότι μεταβατικός πρωθυπουργός μετά την παραίτηση Μπερλουσκόνι θα αναλάβει ο Mario Monti.
Πρόκειται για ακόμα ένα μέλος τής Trilateral, που μάλιστα ηγείται και του ευρωπαϊκού σκέλους της (προεδρεύει). Προφανώς η Trilateral στην αναμπουμπούλα χαίρεται και «επεμβαίνει».
Πάντως, ο κ. Λ. Παπαδήμος δεσπόζει στη λίστα των μελών της Τριμερούς, αυτού του κλειστού προπυργίου του καπιταλισμού, και στην ιστοσελίδα εμφανίζεται προβεβλημένο, από τις 21 Οκτωβρίου 2011, δημοσίευμα των «Financial Times» «by Loucas Papademos».
Λίστα εκλεκτών
Το όνομα του κ. Παπαδήμου συγκαταλέγεται στη λίστα των εκλεκτών της Τριμερούς, που δεν είναι κοσμική, όπως η λέσχη Bilderberg, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: κεντρικούς τραπεζίτες, επιτρόπους, μεγαλοστελέχη των Βρυξελλών, πρόσωπα-κλειδιά τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων, βιομηχάνους, διπλωμάτες, πανεπιστημιακούς, «Αθανάτους», στελέχη εταιρειών οπλικών συστημάτων, πρώην υπουργούς, ΝΑΤΟϊκούς, συστημικούς εκδότες και δημοσιογράφους. Από την Ελλάδα έτερα μέλη της Τριμερούς εμφανίζονται να είναι ο Παναγής Βουρλούμης (τέως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ και νυν μέλος του Δ.Σ. της «Καθημερινής»), ο τέως πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, ο διευθυντής τής «Καθημερινής» Αλέξης Παπαχελάς (παρίσταται και στις συνεδριάσεις της Bilderberg) και ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου.
Παλαιότερα, σε συνθέσεις της Τριμερούς εμφανιζόταν ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης (ΕΛΙΑΜΕΠ) και ο διατελέσας και πρόεδρος του ΣΕΒ Στέλιος Αργυρός.
Κλίντον, Μπους και Κάρτερ ήταν μέλη της Τριμερούς, που συστήθηκε το 1973 από επίλεκτους του συστήματος, με στόχο να προετοιμάσει πολιτικές και ηγέτες για την παγκοσμιοποίηση που θα σφράγιζαν ιδιώτες από χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας αρχικά, που έγινε ομάδα Ασίας μετά.
Οι οικογένειες Ροκφέλερ και Ρότσιλντ εξακολουθούν να βάζουν τη σφραγίδα τους στην Τριμερή, με τους Ουμπέρτο Ανιέλι, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, Μινόρου Μακιχάρα, Σάιρους Βανς, Γουόρεν Κρίστοφερ κ.ά. να διαδραματίζουν τους ρόλους που τους αναλογούν για το συντονισμό των κέντρων πολιτικής, νομισματικής και διανοητικής ισχύος στην υπηρεσία του αναβαπτισμένου καπιταλισμού.
Ο κ. Λ. Παπαδήμος, εν κατακλείδι, ούτε φτωχοδιάβολος είναι ούτε ποτέ αναμείχθηκε με την εγχώρια διαπλοκή, που τόσο πολύ νοιάστηκε για τον ορισμό του ως πρωθυπουργού. Επέλεξε να είναι μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ, τώρα και με πολιτικό ρόλο στον τόπο του, επιβεβλημένος ίσως και μοιραίος πρώτα γι’ αυτούς που συναίνεσαν για το διορισμό του.
Δεν θέλουν πια να μπούνε στο ευρώ!
Η κρίση χρέους που ταλανίζει την Ευρωζώνη εδώ και πάνω από δύο χρόνια, μια κρίση που αντί να περιορισθεί επιδεινώνεται και απειλεί πλέον να συμπαρασύρει ακόμα και κραταιές οικονομίες, έχει και ακόμα μια παράπλευρη απώλεια: την απροθυμία χωρών που βρίσκονται στον προθάλαμο της Ευρωζώνης να δείχνουν μιαν … απροθυμία να συνεχίσουν στο δρόμο αυτό!
Τελευταίο, χρονικά, παράδειγμα η Ουγγαρία. Πολύ περισσότερο η Ουγγαρία που το περασμένο διάστημα υποχρεώθηκε να περάσει από τη λεγόμενη διαδικασία του “υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος”, να καταφύγει στη βοήθεια του ΔΝΤ και της ΕΕ για να ξεπεράσει τα δημοσιονομικά της προβλήματα, βίωσε μια πρωτοφανή πολιτική κρίση και ΑΦΟΥ ολοκλήρωσε αυτές τις επίπονες διαδικασίες τώρα ΔΕΝ θέλει να μετέχει στη ζώνη του ευρώ!!!
«Η Ουγγαρία ενδέχεται να επανεξετάσει τον στόχο να υιοθετήσει το ευρώ, εν μέσω της εξελισσόμενης κρίσης χρέους στην ευρωζώνη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός της χώρας Βίκτορ Όρμπαν από το Λονδίνο όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη.
Συνέχισε λέγοντας: «Έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες στην ευρωζώνη αφότου η Ουγγαρία εξέφρασε τη βούληση να υιοθετήσει μελλοντικά το ευρώ».
Και κατέληξε «φωτογραφίζοντας» τους λόγους για τους οποίους το ευρώ δεν είναι πια ελκυστικό: «Είναι ασαφείς, προς ώρας, οι εσωτερικοί κανονισμοί στην Ευρωζώνη που πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να αναχαιτιστεί η κρίση χρέους» …
Ο κ. Παπαδήμος, πρωθυπουργός
Καθώς γράφω αυτό το σημείωμα, Πέμπτη απόγευμα, γνωρίζω μόνο ότι αύριο θα ορκιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον κ. Παπαδήμο. Είμαι ανακουφισμένος επειδή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατάφεραν να συμφωνήσουν να στηρίξουν τον κ. Παπαδήμο. Παραβλέπω το άθλιο πενθήμερο κομματικό αλισβερίσι που απαιτήθηκε προκειμένου οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς να καταλήξουν στη λύση που από την πρώτη μέρα φαινόταν ότι είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
Με την πρώτη δήλωση του κ. Παπαδήμου καταλάβαμε ότι αποκτήσαμε λιγόλογο και σοβαρό πρωθυπουργό. Μένει να δούμε τη σύνθεση του υπουργικού του συμβουλίου για να διαπιστώσουμε αν όλοι οι υπουργοί θα είναι και αυτοί λιγόλογοι και σοβαροί.
Θετικό είναι ότι στην ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας δεν αναφέρεται ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών. Θετικό είναι επίσης ότι το έργο της κυβέρνησης δεν θα περιοριστεί στην υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου – όπως λεγόταν μέχρι σήμερα – αλλά διευρύνεται και στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές. Εξαιρετικά θετικό είναι επίσης το γεγονός ότι ο κ. Παπαδήμος δεν μοιράζεται τον ενθουσιασμό που επέδειξαν οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος για το άγριο κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την επικύρωση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής προκάλεσε μια επικίνδυνη κρίση. Έπληξε την αξιοπιστία της Ελλάδας. Παράλληλα όμως επιβεβαίωσε το ρητό «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Οδήγησε στην αντικατάσταση του ενός εκ των δύο υπευθύνων για την κατά 50% πτώχευση της Ελλάδας και το σημαντικότερο επέτρεψε στον Ελληνικό λαό να διαπιστώσει το ποιόν των ηγετικών ομάδων που τον εκπροσωπούν. Θυμίζω: ομόφωνα το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε το μοιραίο δημοψήφισμα. Οι δύο αρχηγοί, Παπανδρέου και Σαμαράς, αποκομμένοι από την πραγματικότητα και αδιαφορώντας για τη τύχη της Ελλάδας, αναζητούσαν αχυράνθρωπο για πρωθυπουργό που θα προστάτευε τα κομματικά συμφέροντα τους. Οι τελευταίες τους ενέργειες είχαν τη σημαντικότερη παρενέργεια. Οδήγησαν στη χειραφέτηση σημαντικού αριθμού βουλευτών των δύο κομμάτων που κατανόησαν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Οδήγησαν επίσης πολλούς αγανακτισμένους αστούς να καταλάβουν ότι πρέπει να στρατευθούν, να δημιουργήσουν ένα νέο αστικό κίνημα που θα σαρώσει το σάπιο και διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο.
Πηγή: protagon.gr
Εθνική προδοσία και δανειακή σύμβαση
Toυλάχιστον ο γράφων έχει αποφύγει μέχρι τώρα την υιοθέτηση βαριών εκφράσεων, γιατί δεν πιστεύει σε αυτό το είδος πολιτικού λόγου. Αυτό που κυρίως έχει σημασία είναι ο ελληνικός λαός να αντιμετωπίσει την τραγωδία που τον πλήττει με το μυαλό του όσο γίνεται καθαρότερο. Οι αυτοκρατορίες, και αυτοκρατορία είναι αυτή που μας επιτίθεται, δεν αντιμετωπίζονται μόνο με την παλληκαριά, χρειάζεται και πολύ μυαλό. Πατριώτες είναι πολλοί που λένε π.χ. ΅επιστροφή στη δραχμή τώρα΅ ή ΅αποδέσμευση από την ΕΕ΅, μόνο που το επίπεδο της στρατηγικής σκέψης τους είναι στο επίπεδο εκείνων που έφτιαξαν ξύλινα τείχη γύρω από την Αθήνα και τους έκαψε μέσα ο Ξέρξης.
Αν όμως αληθεύουν αυτά που φαίνεται πως συνεπάγεται η νέα δανειακή σύμβαση, τότε θα λέγαμε μεγάλο ψέμμα, μη χαρακτηρίζοντας τη σύναψή της πράξη εθνικής προδοσίας. Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής δεν συνεπάγονται απλά τη συνέχιση της διαπιστωμένα καταστροφικής και αδιέξοδης πολιτικής του Μνημονίου. Εισάγουν ένα ποιοτικό στοιχείο, ολοκληρώνοντας τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία και των κατοίκων της σε δουλοπάροικους μιας νέας Αυτοκρατορίας του Χρήματος. Και Σκύλλα και Χάρυβδη θα μπορούσε κάποιος να πει. Και θα καταστραφούμε και θα γίνουμε δούλοι.
¨Όπως μας πληροφορούν λίαν αξιόπιστοι νομικοί και κύκλοι οικονομολόγων, η υπαγωγή του χρέους στο βρετανικό δίκαιο, που προβλέπει η δανειακή σύμβαση, δένει τα χέρια της Ελλάδας όχι μόνο για δέκα χρόνια, αλλά για έναν αιώνα, ακριβέστερα καταστρέφει την ικανότητα υπαρξής της ως ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους. Σήμερα, η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες να μετατρέψει τους όρους αποπληρωμής του χρέους της με απλές αποφάσεις της Βουλής. Μπορεί επίσης, αν φύγει ή εκδιωχθεί από το ευρώ, να μετατρέψει το χρέος της σε δραχμές και να το υποτιμήσει μαζί με το νόμισμά της. Δεν χρειάζεται άλλωστε καν να το πράξει, αρκεί να το απειλήσει, για να αποκτήσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί.
Σήμερα, τα ελληνικά δικαστήρια είναι αρμόδια να εκδικάσουν διαφορές ως προς το χρέος, αύριο θα είναι τα βρετανικά. Και η νέα δανειακή σύμβαση, αν ψηφιστεί και μάλιστα από ενισχυμένη πλειοψηφία της Βουλής, θα έχει αυξημένη τυπική και πολιτική ισχύ. Πάντα μπορεί κανείς να αθετήσει βέβαια τις πληρωμές του. Θα πρέπει να γίνει Κούβα όμως για να το κάνει. (Δεν είχαμε δυστυχώς τον χρόνο να επαληθεύσουμε το σύνολο αυτών των πληροφοριών πλήρως, κάτι που σκοπεύουμε να πράξουμε τις επόμενες μέρες. Θεωρούμε όμως τόσο κρίσιμο το ζήτημα που εκτιμήσαμε ότι πρέπει να τις δώσουμε στη δημοσιότητα)
Με άλλα λόγια, αυτό που επιχειρείται με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου είναι ο αφοπλισμός της Ελλάδας με τη δική της συγκατάθεση, η οριστική μετατροπή της σε αποικία, χωρίς μάλιστα την παραμικρή εγγύηση, το αντίθετο, σωτηρίας της οικονομίας και κοινωνίας της, για να μη μιλήσουμε για την εθνική της ακεραιότητα, που θα είναι χίμαιρα να πιστέψουμε ότι μπορεί να διατηρηθεί σε παρόμοιες συνθήκες. ¨Ολοι ξέρουν και το λένε ότι οι αποφάσεις της 26.10 όχι μόνο δεν θα σώσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και θα καταρρεύσουν έτσι κι αλλοιώς σύντομα, πιθανώς και της ΕΕ περιλαμβανομένης. Τα χαρτιά όμως που θα έχει υπογράψει η Ελλάδα θα της μείνουν. Γι¨αυτό και δεν τους φτάνει η συγκατάθεση του κ. Σαμαρά στην αναβολή των εκλογών και στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης-τσίρκου, αλλά θέλουν και τις γραπτές εγγυήσεις του – πέραν της προσπάθειας να τον εξευτελίσουν με αυτόν τον τρόπο.
¨Ερχεται μια στιγμή στη ζωή που πρέπει να αποφασίσεις με ποιον θα πάς και ποιούς θα αφήσεις. Στην Ελλάδα εξαφανίζεται πια ο ΅΅μεσαίος χώρος΅ ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, εκείνο των Δούλων και των Εφιαλτών και εκείνο όσων αγωνίζονται για την πατρίδα τους.
Ποιος είναι ο Λουκάς Παπαδήμος;
Ο Λουκάς Παπαδήμος, 64, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και μετά την αποφοίτησή του από το Κολλέγιο Αθηνών σπούδασε Φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (το γνωστό MIT). Το 1972 τελείωσε το μεταπτυχιακό του ηλεκτρολόγου-μηχανικού και το 1977 πήρε το διδακτορικό στον τομέα των Οικονομικών.
Η επαγγελματική του σταδιοδρομία είχε ξεκινήσει το 1973, ως βοηθός ερευνητής και διδάσκων στο MIT, ενώ το 1980 τοποθετείται οικονομολόγος ανώτερης βαθμίδας στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve). Το 1984 αποκτά ξανά επαφή με τα ελληνικά πράγματα, ως επισκέπτης καθηγητής στην -τότε- ΑΣΟΕΕ, το 1985 τοποθετείται επικεφαλής οικονομολόγος στην Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) και το 1988 γίνεται καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1993 διορίζεται υποδιοικητής στην ΤτΕ και το 1994 αναλαμβάνει επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της χώρας.Εγινε ευρύτερα γνωστός μετά το 2001 και αφού είχε προηγηθεί η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην οποία διετέλεσε αντιπρόεδρος.
Στις 15 Οκτωβρίου 2010, ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές που ανέδειξαν ως πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, ο Λουκάς Παπαδήμος ανέλαβε άμισθος σύμβουλος του πρωθυπουργού για θέματα μακροοικονομικής και διαθρωτικής πολιτικής.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πάλι ψέματα γράφουν τα τουρκικά ΜΜΕ για τις αερομαχίες στο Αιγαίο: Το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων CIHAN, μεταδίδει ότι “η οικονομική κρίση στην Ελλάδα παρεμπόδισε τις αερομαχίες των μαχητικών αεροσκαφών των δύο χωρών στο Αιγαίο. Στρατιωτικές πηγές τονίζουν ότι εντός του τρέχοντος έτους δεν έγιναν καθόλου αερομαχίες. Τα αεριωθούμενα των δύο χωρών προέβαιναν σε αερομαχίες συχνά στους αιθέρες του Αιγαίου πριν το 2010, όμως παράλληλα με την οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα και η ανάπτυξη των σχέσεων των δύο χωρών, παρεμπόδισαν τις αερομαχίες τα τελευταία δύο χρόνια”.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι μεν Τούρκοι δεν έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση μέχρι πριν από 40 ήμέρες, περίπου να εμπλακούν σε αερομαχίες και οι Έλληνες πιλότοι έχουν λάβει σαφείς διαταγές από την κυβέρνηση, ουσιαστικά απλά να αναγνωρίζουν τα τουρκικά μαχητικά και όχι να τα αναχαιτίζουν, τουλάχιστον μέχρι τον 25ο Μεσημβρινό. Έτσι και γίνεται εδώ και δύο χρόνια.
Είναι τυχαίο ότι όλες οι αερομαχίες σχεδόν «κόπηκαν μαχαίρι» μετά την επίσκεψη του Γ.Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβριο του 2009, τότε που κουβάλαγε τα κλαδιά ελιάς και επισκέφθηκε τον τάφο του Τζεμ; Όταν επέστρεψε δόθηκε η σχετική εντολή, είναι γεγονός ότι και οι Τούρκοι απέφευγαν τις «ταρζανιές», οι Έλληνες δεν τους πλησίαζαν για αναχαίτιση στις αποστάσεις που πλησίαζαν παλαιότερα και κατ’αυτό τον τρόπο, απλά και χωρίς κανένα καυγά … μοιράστηκε το Αιγαίο!
Για να είμαστε ακριβείς από την εποχή της τραγωδίας του Κώστα Ηλιάκη, το 2006, άλλαξαν πολλά πράγματα στις αναχαιτίσεις στο Αιγαίο με εντολή της τότε υπουργού Εξωτερικών Ν.Μπακογιάννη.
Και τώρα που ο μέχρι πριν μία εβδομάδα Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ιωάννης Γιάγκος είναι πλέον «τέως Αρχηγός» μπορούμε να αποκαλύψουμε ότι κάποτε, μετά τον φόνο του Ηλιάκη, ως αρχηγός ΓΕΑ, σε επιχείρηση έρευνας-διάσωσης που η Τουρκία αμφισβήτησε την ελληνική αρμοδιότητα στην περιοχή και επιχείρησε να στείλει δικά της μέσα, εξέδωσε ΝΟΤΑΜ και απέστειλε μαχητικά για να αποκλείσουν την περιοχή, όπως και έγινε: Αποτέλεσμα: Εισέπραξε μια γερή «κατσάδα» από το υπουργείο Εξωτερικών.
Λίγους μήνες αργότερα, έπεσε ελληνικό F-16 και σκοτώθηκε ο πιλότος του κοντά στην Σκύρο. Δεν ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία αποκλεισμού της περιοχής με ΝΟΤΑΜ και μαχητικά λόγω της πρότερης αντίδρασης του υπουργείου Εξωτερικών.
Το αποτέλεσμα ήταν το πτώμα του Έλληνα πιλότου, λίγα μίλια μακριά από τις ελληνικές ακτές, να περισυλλεγεί από τουρκική φρεγάτα η οποία έσπευσε πάση δυνάμει στην περιοχή και να δείχνουν μετά οι Τούρκοι στο youtube το πως περισυνέλλεξαν την σωρό και το πτώμα του άτυχου πιλότου μέσα σε ελληνικά νερά…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Εκτός ελέγχου η κατάσταση στην Αθήνα, και όμως νέες στρατιές λαθρομεταναστών καταφθάνουν στην πρωτεύουσα. Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα Πρώτο Θέμα χιλιάδες λαθρομετανάστες, που περνούν παράνομα τα σύνορα και με τις συγκοινωνίες (ΟΣΕ, ΚΤΕΛ), έρχονται στην Αθήνα!
Εντυπωσιακό είναι ότι, πρώτα συλλαμβάνονται από την αστυνομία στον Έβρο και στη συνέχεια, αφού καταθέσουν μια αίτηση ασύλου, παίρνουν άδεια παραμονής για 30 ημέρες και έρχονται στην ελληνική πρωτεύουσα.
Οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας αισθάνονται παγιδευμένοι. Σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research για το ΒΗΜΑ της Κυριακής, οκτώ στους δέκα αισθάνονται ότι, απειλούνται και έξι στους δέκα επιθυμούν να μετακομίσουν.
Έκθεση –σοκ της ΕΥΠ
Την ίδια ώρα, απόρρητη έκθεση-σοκ της ΕΥΠ για την γκετοποίηση του κέντρου της Αθήνας βλέπει το φως της δημοσιότητας, μέσω της εφημερίδας Έθνος της Κυριακής. Σύμφωνα με την έκθεση, υπάρχει οργανωμένο σχέδιο Eλλήνων και αλλοδαπών επιχειρηματιών, που εκμεταλλεύονται την κατάσταση σε τρεις τομείς: τη δουλεμπορία, το παραεμπόριο και το real estate.
Δουλεμπόριο
Όπως αναφέρει η έκθεση της ΕΥΠ, πολλοί μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα, συγκεντρώνονται στην Ελευσίνα και στον Ασπρόπυργο.
Εκτιμάται ότι σωματεία και ενώσεις αλλοδαπών με έδρα τη χώρα μας, διαδραματίζουν ρόλο στο σύστημα διακίνησης. Η ΕΥΠ τονίζει ότι, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη στοχοποίηση και καταπολέμηση αυτών των κυκλωμάτων.
Παραεμπόριο
Διαπιστώνεται η δημιουργία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, οι οποίες υποστηρίζονται και από Έλληνες και που απευθύνονται μόνο σε αλλοδαπούς. Η ισχύς που αποκτούν σταδιακά, τα πρόσωπα τα οποία ελέγχουν τις συγκεκριμένες δραστηριότητες είναι πολυδιάστατη. Οι συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες υποστηρίζουν την γκετοποίηση περιοχών. Δημιουργείται έτσι μια πολιτική πίεση για τη νομιμοποίησή τους, σύμφωνα με την ΕΥΠ.
Real Estate
Η λεγόμενη γκετοποίηση των περιοχών αυτών και η αυξημένη παραβατικότητα προκαλεί φόβο και οδηγεί Έλληνες στο να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους τα οποία πωλούν σε χαμηλές τιμές.
Η ΕΥΠ προτείνει να προωθηθεί σε συνεργασία με το τραπεζικό σύστημα η παροχή κινήτρων για τη μετοίκηση ή παραμονή στις περιοχές που πλήττονται από την υποβάθμιση.
Πηγή: Newscode.gr
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Το 1922 ο Ελληνισμός δεν έχασε μόνο έναν γεωγραφικό χώρο, τον ένα μεγάλο πυλώνα του και εκατομμύρια ζωές. Η Μικρά Ασία δεν ήταν απλά ένας ιστορικός τόπος, όπου εκατομμύρια Έλληνες ζούσαν και δημιουργούσαν σε ακμάζουσες κοινότητες, αποτελώντας σε πολλές περιοχές την απόλυτη πλειοψηφία απέναντι στο ετερόκλητο μουσουλμανικό στοιχείο. Ήταν και κάτι άλλο. Η ύπαρξη της άλλης, μεγαλύτερης Ελλάδας στην δεξιά όχθη της Ελληνικής Λίμνης, η ανάγκη της επιβίωσης της και η Ελευθερία της, ήταν ένας ηθικός, ιδεαλιστικός φάρος, υποδείκνυε την κατεύθυνση της εθνικής προσπάθειας. Παράλληλα τροφοδοτούσε το Έθνος με το πλέον πολύτιμο υλικό: ανθρώπους και πολιτισμό. Πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άνδρες, επιχειρηματίες, διανοούμενοι, ήταν οι φορείς ενός Ιδεαλισμού, μιας Ανάγκης που οδηγούσε το ελλαδικό κράτος σε ενεργοποίηση, μακριά από την βολική εσωστρέφεια. Του υποδείκνυαν κορυφές και λαμπρούς ορίζοντες. Τον ίδιο ρόλο έπαιξε παλαιότερα κι η Κρήτη κι αργότερα η Κύπρος, αφυπνίζοντας και συνεγείροντας το Έθνος με τους ενωτικούς αγώνες τους.
Ο ακρωτηριασμός του Ελληνισμού με την Μικρασιατική Καταστροφή οδήγησε το ελλαδικό κράτος σε μια σταδιακά όλο και μεγαλύτερη εσωστρέφεια. Η εν συνεχεία άθλια πολιτική πορεία του κυπριακού, παρά το ότι ο λαός μας στην Κύπρο διεξήγαγε γενναία τον μόνο άλλο, πλάϊ σε αυτόν των Ιρλανδών, αντιαποικιακό αγώνα στην Ευρώπη, και η εισβολή του 1974, αποτέλεσαν άλλη μια μικρότερη μεν αλλά εξίσου ειδεχθή καταστροφή.
Η ατιμωρησία των ενόχων, οι συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά μέτωπα, κι αργότερα το βροντερό ΟΧΙ στο ρατσιστικό σχέδιο Ανάν και το Βουκουρέστι, οδήγησαν σε μια μικροελλαδική, διεφθαρμένη εσωστρέφεια. Το «δωράκι» του Μαυρίκη κι η δημόσια «νομιμοποίηση» από τον Ανδρέα Παπανδρέου τέτοιων πρακτικών, που προηγήθηκαν, ήταν άλλο ένα χτύπημα στην συλλογική συνείδηση και φιλοτιμία. Τα ΄Iμια, οι S 300 και το άγος της παράδοσης Οτσαλάν, η παράδοση της πολιτικής και του κράτους χεροπόδαρα στους «νταβαντζήδες», όλα σημίτειοι «άθλοι», αποτέλεσαν πρόσθετα καταλυτικά χτυπήματα. Ως τότε, κι όταν ήμασταν ηττημένοι, όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αναγνώριζαν ότι ήμασταν γενναίοι, απρόβλεπτοι κι επικίνδυνοι. Όμως ο σαράφης των μπετατζήδων και των γκρίζων ζωνών, όπως και η αποβιώσασα «αρσακειάδα» του Κορυδαλλού το 1973, μας ενεφάνισαν δειλούς και, το χειρότερο, ρουφιάνους.
Σήμερα λοιπόν, που μας απειλεί ένα «οικονομικό 1922», επίτευγμα: α) χρόνιας διαφθοράς και καταστροφής της παραγωγικής βάσης, και β) προφανούς πλέον συμπαιγνίας της ιδεοληπτικής παρέας, που κυβερνά, με τον ξένο παράγοντα, με τους λύκους στην κυβέρνηση να φυλάνε τα πρόβατα και διεθνείς ύαινες να στήνουν προβοκάτσιες σε βάρος της οικονομίας μας, χρειαζόμαστε κάτι πολύ μεγαλύτερο από το πρόβλημα.
Χρειαζόμαστε κάτι γιγαντιαίο, κάτι που να συστρατεύει όλες τις δυνάμεις μας σ’ ένα νέο κοινό όραμα. Είναι ανάγκη να επαναφέρουμε βασικούς ιδεαλιστικούς άξονες στις πολιτικές μας, στην οπτική μας, στους στόχους μας. Χρειαζόμαστε να δημιουργήσουμε έναν θεσμικό, ιδεαλιστικό πυλώνα που να υποκαταστήσει τις ως τώρα απώλειες μας.
Ο Ν. Κακλαμάνης, σε άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα αναφέρεται σε διευρυμένη συντακτική εθνοσυνέλευση για την αρχή της τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας, ως προϋπόθεση της επανεκκίνησης του κράτους, όρο που εύστοχα εισήγαγε στην πολιτική συζήτηση ο Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.
Εγώ θα έλεγα ότι και τα δύο προϋποθέτουν κάτι άλλο: την επανεκκίνηση του Έθνους. Την συσπείρωση κι ενεργοποίηση του όλου Ελληνισμού ενάντια στον μικροελλαδισμό, στην διεφθαρμένη εσωστρέφεια.
Χρειαζόμαστε μια τέτοια επανεκκίνηση μέσα από την δρομολόγηση συγκεκριμένων διαδικασιών. Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου, ο Κυπριακός Ελληνισμός, οι εναπομείνασες ελληνικές κοινότητες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και η άλλη μεγάλη Ελλάδα της Διασποράς πρέπει να συμμετέχουν σε αυτή την συντακτική Εθνοσυνέλευση. Έλληνες από το Σικάγο και την Μελβούρνη, από το Βανκούβερ και την Αργεντινή, από την Χειμάρα και την Λευκωσία, μαζί με τους Ελλαδίτες, να συγκροτήσουμε το Κοινόν των Ελλήνων και να ορίσουμε την νέα ελληνική Πολιτεία. Κι όχι, δεν σας προτείνω να παρέμβει η Ελλάδα στα εσωτερικά της Κύπρου ή της Αλβανίας για την Βόρειο Ήπειρο. Προτείνω το αντίθετο, οι Έλληνες της Κύπρου κι οι Βορειοηπειρώτες, όπως κι οι άλλοι Έλληνες της ιστορικής περιφέρειας και της Διασποράς, να παρεμβαίνουν θεσμικά και μόνιμα, με εκλεγμένους αντιπροσώπους στα εσωτερικά του ελλαδικού κράτους. Να συνδιαμορφώνουν τις τύχες του Έθνους.
Κι όσοι δεν έχουν ελληνική ταυτότητα κι ιθαγένεια πρέπει να την πάρουν για να συμμετέχουν. Όλοι. Παντού. Δεν μπορούν να είναι Έλληνες πολίτες όσοι κατέστρεψαν την χώρα και να την στερούνται τίμιοι, φλογεροί Έλληνες απανταχού της γης. Αν έχει ελληνική ταυτότητα η μελαγχολική χορηγημένη μαντάμ και το σόϊ της, τότε την δικαιούνται ο Γιάννος από τη Λάρνακα, η Ελένη από την Κορυτσά, ο Κώστας στο Μπουένος Άϋρες.
Αυτοί οι Έλληνες της άλλης Ελλάδας βλέπουν την Πατρίδα με καθαρό μάτι. Βλέπουν μόνο την μεγάλη εικόνα. Βλέπουν π.χ. την Τουρκία, ως αυτό που πραγματικά είναι: γεωπολιτική απειλή για τον Ελληνισμό. Χωρίς φιοριτούρες και ψευτοπροοδευτικές μπούρδες. Γι’ αυτό η μεταπολιτευτική παράγκα φοβάται την μεταναστευτική ψήφο: γιατί είναι Πατριωτική και δεν μπορούν να την αγοράσουν και να την ποδηγετήσουν. Βρήκαν τρόπο και μαθηματικούς τύπους να χρυσοπληρώνονται τα υπερτιμολογημένα έργα των αφεντικών τους αλλά τρόπο να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού ακόμη δεν βρήκαν…
Οι έξω Έλληνες αδιαφορούν για τις μικρομματικές ανοησίες και για την εκλογή τους δεν θα εξαρτώνται από τα επικοινωνιακά διαφθορεία. Στην Νέα Υόρκη και στο Σίδνεϋ, στην Δερβιτσάνη και στην Σταυρούπολη, στο Σοχούμι και στο Βισμπάντεν, δεν δίνουν δεκάρα για τις κοκότες των οκτώμιση και τους μονοπύθμενους «αναλυτές» των πρωϊνών. Τα αφεντικά αυτών, τους «επιχειρηματίες» με τον ένα πελάτη, τον ελληνικό λαό, ούτε που τους ξέρουν στην άλλη, στην έξω Ελλάδα. Βλέπουν την Πατρίδα καθαρά, με τα μάτια της καρδιάς αλλά και χωρίς συμπλέγματα για τους ξένους. Ζουν στην Εσπερία, διαπρέπουν ανάμεσα στους Αγγλοσάξονες, τους Γερμανούς και τους Φράγκους, σε τόπους μακρινούς ή στα ματωμένα σύνορα της ιστορικής ελληνικής περιφέρειας. Έχουν καθαρό μυαλό και άλλες εμπειρίες, που τις χρειαζόμαστε.
Μαζί τους λοιπόν να φτιάξουμε τον νέο καταστατικό χάρτη του Έθνους, ενισχύοντας κι όχι αποψιλώνοντας τα εθνικά χαρακτηριστικά. Όλοι οι Έλληνες, απ’ όλη τη Γη, στις φάλαγγες του μέλλοντος. Θεσμικά. Για πάντα.
Και στη συνέχεια να μειώσουμε τους βουλευτές σε 250 κι απ’ αυτούς, π.χ. οι 50 να εκπροσωπούν την Ιστορική Περιφέρεια και την Διασπορά. Έτσι θα έχουμε σίγουρα κάποιους που θα δείχνουν πάντα σε όλους το Χρέος.
Εκτός από τις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης, της αληθινής, όχι της «ανακυκλωμένης» από τους σκουπιδιαραίους της «ενημέρωσης», ξέρετε ποιοι άλλοι έκαναν συντακτική Εθνοσυνέλευση; Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Ποιό όνομα ταιριάζει και μπορεί να μπει δίπλα σε αυτά;
Αυτού που θα οδηγήσει τον όλο Ελληνισμό ενάντια στον μικροελλαδισμό, αυτού που είναι Αρχηγός κι όχι διαχειριστής και σίγουρα όχι Ηγεμών της Βλαχίας, που μαζεύει τα δοσίματα για την Υψηλή Πύλη…
ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ 
