του David Roman
Μαδρίτη (Dow Jones) – Η ισπανική κυβέρνηση είναι έτοιμη να ζητήσει άμεσα μια διάσωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση εάν λάβει εγγύηση ότι η ΕΚΤ θα παρεμβαίνει στις αγορές ομολόγων σε επαρκή βαθμό για να μειώσει σημαντικά το κόστος δανεισμού της χώρας, δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση έχει ζητήσει, και μέχρι στιγμής έχει αποτύχει να διασφαλίσει, δεσμεύσεις από την ΕΕ και την ΕΚΤ για τη μείωση των αποδόσεων του ισπανικού ομολόγου, κατά 200 μονάδες βάσης, πρόσθεσε ο αξιωματούχος.
«Για αυτό η ισπανική κυβέρνηση έχει αυτές τις αμφιβολίες, και διερωτάται τι θα κάνει στη συνέχεια. Εάν εγγυηθούν ότι το risk premium θα κρατηθεί 200 μονάδες βάσης χαμηλότερα, θα ζητούσε (η Ισπανία) διάσωση αύριο», πρόσθεσε ο αξιωματούχος.
Το risk premium αυξήθηκε υψηλότερα των 600 μονάδες βάσης πριν από μήνες, αλλά υποχώρησε στα τρέχοντα επίπεδα (κοντά στις 400 μονάδες βάσης), μετά από την ανακοίνωση του προέδρου της ΕΚΤ, Mario Draghi, για το ΟΜΤ, αλλά μόνο αφού η Μαδρίτη ή όποια άλλη κυβέρνηση, ζητήσει επισήμως βοήθεια και δεχθεί κάποιους όρους.
Η Γερμανία έχει επίσης αφήσει να εννοηθεί ότι δεν θέλει να ζητήσει η Ισπανία διάσωση αυτή τη στιγμή, δήλωσε ο αξιωματούχος.
«Για μας, αυτή η προοπτική (διάσωση) είναι κάτι που προτιμούμε από το να εφαρμόσουμε μεγάλες περικοπές, καθώς δεν μπορούμε να αναχρηματοδοτήσουμε το χρέος μας τον επόμενο χρόνο», δήλωσε ο αξιωματούχος.
Ο ίδιος δήλωσε ότι είναι πιθανό η Μαδρίτη να μην ζητήσει διάσωση τον επόμενο χρόνο, αλλά αυτό θα ήταν «ένα κακό σενάριο για την Ισπανία».
Πηγή: Dow Jones Newswires
Του Ηλ. Γ. Μπέλλου
Την πιο επίσημη μέχρι στιγμής συζήτηση στις διεθνείς αγορές για τα αποθέματα υδρογονανθράκων που ενέχεται να ελέγχει η Ελλάδα ανοίγει η Deutsche Bank, η οποία υπό την επιφύλαξη ότι οι διαθέσιμες γεωλογικές μελέτες θα αποδειχθούν αληθινές, αποτιμά τα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αέριου νοτίως της Κρήτης στα 427 δισεκατομμύρια ευρώ, μιλά για καθαρό όφελος για το δημόσιο της τάξης των 214 δισ. ευρώ -ή 107% του σημερινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος– και εξετάζει τους «κανόνες εμπλοκής» των ξένων επενδυτών στην εκμετάλλευσή τους.
Η μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα επισημαίνει πως τα αποτελέσματα των σεισμολογικών ερευνών που έχουν ξεκινήσει αναμένονται στα μέσα του 2013 και εάν ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες γεωλογικές εκτιμήσεις, μελέτες και αναγωγές Ελλήνων και ξένων επιστημόνων τότε η αξία τους προσεγγίζει πράγματι τα 430 δισ. ευρώ. Με δεδομένο ότι ως γενικός κανόνας το 25% εξ αυτών προορίζεται για το κόστος εξόρυξης και διάθεσης και άλλο 25% είναι το περιθώριο κέρδους των εταιρειών που θα αναλάβουν τις δραστηριότητες αυτές, υπολογίζει πως το 50% ήτοι περί τα 214 δια. ευρώ αποτελούν το καθαρό όφελος για τα δημόσια ταμεία. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 107% του ΑΕΠ και αναμένεται να αρχίσει να εισρέει κοντά στην χρονική στιγμή που έχει τεθεί ο στόχος για την μείωση του χρέους ως ποσοστό επί του ΑΕΠ προς τα επίπεδα του 120%, δηλαδή περί το 2020. Και αυτό διότι όπως επισημαίνει συνήθως χρειάζονται 8 με 10 έτη για να αρχίσει η εμπορική εκμετάλλευση να παράγει χρηματοροές.
Η Deutsche Bank -που διατηρεί σαφέστατα απόσταση από την ακρίβεια των εκτιμήσεων για τα κοιτάσματα εωσότου όπως αναφέρει ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών- προχωρά ούτως ή άλλως στην αποτίμηση της σημασίας τους σε σχέση με την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αλλά και την διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας. Αναφορικά με τη βιωσιμότητα εκτιμά πως για την ώρα δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι βελτιώνεται αλλά αυτό αλλάζει σαφέστατα από την ώρα που τα κοιτάσματα θα αποδειχθούν και ακόμα περισσότερο από την χρονική στιγμή που θα μπουν στην παραγωγή οπότε και θα κάνουν πολύ πιο διαχειρίσιμα τα δανειακά βάρη.
Για το πολιτικό κλίμα και τις επιπτώσεις που θα έχει η ανάδειξη της Ελλάδας στην 15η μεγαλύτερη κάτοχο κοιτασμάτων φυσικού αέριου στον κόσμο -εάν οι παραπάνω εκτιμήσεις αποδειχθούν κοντα στην πραγματικότητα- αναφέρει πως μπορεί να ενθαρρύνει φυγόκεντρες από την ευρωπαϊκή προοπτική προσεγγίσεις (σ.σ.: «go it alone strategies»).
Με το φυσικό αέριο όμως και τους υδρογονάνθρακες εν γένει να διαπραγματεύονται στις διεθνείς αγορές σε δολάρια και τις εταιρείες ερευνών πετρελαίου και αερίου «συνηθισμένες να λειτουργούν σε καθεστώτα που χαρακτηρίζονται από αυξημένη πολιτική αβεβαιότητα» κρίνει περιορισμένο το επενδυτικό ρίσκο. Προσθέτει δε πως η αποκλιμάκωση του εργατικού κόστους και οι καθοδικές πιέσεις και σε άλλα κόστη στην ελληνική οικονομία ενδέχεται να προσφέρουν βελτιωμένα λειτουργικά περιθώρια στις εταιρείες που θα αποφασίσουν να επενδύσουν.
Η ύπαρξη καθαρού φορολογικού πλαισίου θεωρείται επίσης ως αναγκαία προϋπόθεση για την προσέλκυση των μεγάλων εταιρειών όπως και ο τρόπος που εγγράφονται λογιστικά οι αποσβέσεις των επενδύσεων. Επισημαίνεται όμως πως η τελευταία νομοθετική ρύθμιση για τους υδρογονάνθρακες είναι πρόσφατη και έλαβε χώρα το 2011.
Ως ρίσκο αντιμετωπίζεται πάντως η προοπτική ενός ατυχήματος που θα οδηγούσε σε redenomination στην Ελλάδα (μια “πολιτικά ορθή” διατύπωση για το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ) αφού όπως αναφέρει η χρηματοδότηση για τόσο μεγάλα project αναγκαστικά θα προέλθει από πηγές εκτός Ελλάδας . Και σε αυτή την περίπτωση όμως θεωρεί πως η διαχείριση του ρίσκου έιναι εφικτή όπως για παράδειγμα με ασφαλιστήρια συμβόλαια.
Πέραν όλων αυτών η Ελλάδα όντας μία από τις ευρωπαϊκές οικονομίες με τους μεγαλύτερους λογαριασμούς εισαγωγών ενέργειας, αποδεδειγμένα αποθέματα φυσικού αερίου θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την Ελλάδα αφού το2011, οι εισαγωγές ενέργειας (συνολικά, δηλαδή, τα ορυκτά καύσιμα, τα λιπαντικά και τα συναφή προϊόντα) ανήλθαν στα 11 δισ. ευρώ ή κοντά στο 5% του ΑΕΠ, προσθέτει.
Η γερμανική τράπεζα κάνει δε και ειδική μνεία στο γεγονός ότι οι γεωλόγοι εμπειρογνώμονες αναφέρουν την ύπαρξη και σημαντικών αποθεμάτων πετρελαίου στην Ελλάδα επιπροσθέτως αυτών του φυσικού αέριου. Διευκρινίζεται ότι οι υπολογισμοί της τράπεζας αφορούν μόνον τα υποθαλάσσια κοιτάσματα των υποθαλάσσιων εκτάσεων νοτίως της Κρήτης και όχι και αυτών του Ιονίου ή και του Αιγαίου.
Η Deutsche προχωρά όμως παρακάτω και αντλώντας πρακτικές από παραδείγματα στην ιστορία της διεθνούς οικονομίας, υπαινίσσεται ότι θα μπορούσε να είναι χρήσιμη η δέσμευση ενός ποσοστού των όποιων μελλοντικών εσόδων από τα ελληνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, σε ένα ειδικό εθνικό ταμείο. Το ταμείο αυτό θα μπορούσε να παρακρατεί ένα ποσοστό της τάξης του 30%των δημοσίων εσόδων από το αέριο για να διαχειρίζεται και να εξισορροπεί βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις στις τιμές και να επενδύει σε δραστηριότητες εκτός του ενεργειακού τομέα που να ενισχύουν την οικονομία μακροπρόθεσμα.
Ο συντάκτης της έκθεσης της Deutsche Bank, Mark Wall, υψηλόβαθμο στέλεχος της γερμανικής τράπεζας στα γραφεία της στο Λονδίνο (Director), επισημαίνει όμως και τον κίνδυνο να εκτροχιαστεί προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας από την ευφορία που μπορεί να προκαλέσουν ιδιαίτερα υποσχόμενα ευρήματα. Πρόκειται -όπως εξηγεί στην έκθεση που δημοσίευσε τις ημέρες που το Εuro Working Group προετοίμαζε το έδαφος για τις τελευταίες αποφάσεις για τη χώρα- για το σύνδρομο του λεγόμενου «Dutch Disease». Σύνδρομο το οποίο αναφέρεται στην ανακάλυψη των κοιτασμάτων αερίου της Ολλανδίας το 1959, η οποία συνοδεύτηκε από εισροές ξένου συναλλάγματος που κράτησαν την ανταγωνιστικότητα της υπόλοιπης οικονομίας χαμηλά. «Υπάρχει η άποψη πως σε ένα περιβάλλον αδύναμων μακροοικονομικών θεμελιωδών μεγεθών και φτωχής δημοσιονομικής διαχείρισης οι επιδόσεις πλούσιων σε φυσικούς πόρους οικονομιών υστερούν των ομολόγων τους» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πηγή: Capital.gr
‘Ηταν παραμονές των εκλογών του 2004, όταν η Κυβέρνηση Σημίτη, προχώρησε σε μια συμφωνία που ουδείς ασχολήθηκε με το περιεχόμενό της και ο πολιτικός κόσμος, λες και έπαθε … «λουμπάγκο» και αδυνατούσε να ασχοληθεί με το θέμα! Ηταν βέβαια και το προεκλογικό κλίμα, η … ευμάρεια της οικονομικά εύρωστης Ελλάδας των Ολυμπιακών αγώνων, και που καιρός να ασχοληθούν με αυτό που θα αποκαλύψουμε σήμερα!
Με την πανηγυρική ανακοίνωση εξαγοράς της European Goldfields, που ελέγχει τα «Μεταλλεία Κασσάνδρας», από έναν ισχυρό «παίκτη» στην παγκόσμια αγορά χρυσού, την καναδική Eldorado Gold, έκλεισε ένας κύκλος απίστευτων υπεραξιών γύρω από τον χρυσό της Χαλκιδικής. Ετσι μια εταιρία με κυριότερο περιουσιακό στοιχείο τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, που τα είχε αγοράσει μόλις 11.000.000 ευρώ παραμονές των εκλογών του 2004 επί Κ. Σημίτη, αποτιμήθηκε σε … 1,8 δισ. ευρώ.
Όμως τι ήταν αυτά τα μεταλλεία ; Που βρίσκονται και πόση είναι η σημερινή τους αξία; Για το θέμα κάναμε μια ειδική δημοσιογραφική έρευνα , και σήμερα θα παρουσιάσουμε ένα και μόνο τμήμα της για να αντιληφθεί ο μέσος Ελληνας πολίτης, πόσο σάπιο είναι το πολιτικό κατεστημένο που οδήγησε την χώρα μας σε μια ΠΡΟΚΑΤ οικονομική κρίση!
Σύμφωνα με την εφημερίδα Αυγή που είχε ασχοληθεί τότε με το θέμα σε άρθρο της ( http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=646845) τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής πουλήθηκαν το 2003 από το «Ελληνικό Δημόσιο» στη εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός”έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ.
Το εκπληκτικότερο που ανακαλύψαμε όμως, είναι ότι η εν λόγω εταιρία, ανήκει στην Goldman Sachs (upbeat on European Goldfields after Greek approval) !!! Είπε κανείς τίποτε;
Οσοι γνωρίζετε αγγλικά διαβάστε το παρακάτω: http://www.egoldfields.com/egoldfields/en/company/directors?ref=8
(MartynKonig Director (Executive Chairman and President) MartynKonig has 27 years experience in investment banking and the commodity markets and is also a Non-Executive director of TSX listed Newgold Inc. He has extensive experience in the natural resource sector, which includes senior management responsibility in resource finance and commodity trading operations at various international investment banks. Mr. Konig was a main Board Director of NM Rothschild and Sons Ltd. for 15 years and held senior positions at Goldman Sachs and UBS. Mr. Konig is a Barrister and Fellow of the Chartered Institute of Bankers. http://www.proactiveinvestors.com/companies/news/16199/goldman-sachs-upbeat-on-european-goldfields-after-greek-approval-16199.html)
Ετσι λοιπόν, είχε σχεδιαστεί η παραχώρηση ποσοστού 9% του ποσοστού της στο Κατάρ έναντι 175 εκατ. Ευρώ. Αν λοιπόν τα 9/100 των μεταλλείων κοστίζουν 175.000.000 ευρώ τα 100/100 των μεταλλείων κοστίζουν 100X. (175.000.000 /9) = 1.944.400.000 δηλαδή περίπου 2.000.000.000Ευρώ. (2 ΔΙΣ)
Από την παραδοχή αυτή προκύπτουν αρκετά συμπεράσματα. Για όλα αυτά, συναντήσαμε και μιλήσαμε με έναν από του πλέον αξιόλογους καθηγητές του Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), τον καθηγητή του τμήματος Μαθηματικών, κ. Αντώνη Βαρδουλάκη, ζητώντας του να μας σχολιάσει όλα τα παραπάνω:
Σύμφωνα με τον κ.Βαρδουλάκη το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το Ελληνικό δημόσιο πούλησε τα μεταλλεία Χαλκιδικής στην «EuropeanGoldfields» 200 φορές πιο φθηνά από την κανονική τιμή τους!!! Κι αυτό προκύπτει από μια μικρή αλλά σημαντικότατη έρευνα που έκανε ο ιδιος αναζητώντας στοιχεία στο site της EuropeanGoldfields (http://www.egoldfields.com/egoldfields/en/operationsprojects/greece)
Τα αποθέματα Αργύρου στο μεταλλείο στο Στρατόνι της Χαλκιδικής είναι 10 ΜΟΖ.
Τα αποθέματα Χρυσού στο μεταλλείο στις Σκουριές της Χαλκιδικής είναι 3,6 ΜΟΖ.
Τα αποθέματα Χρυσού στο μεταλλείο της Ολυμπιάδος της Χαλκιδικής είναι 4,1 ΜΟΖ.
Τα αποθέματα Αργύρου στο μεταλλείο της Ολυμπιάδος της Χαλκιδικής είναι 59,0 ΜΟΖ.
Λαμβανομένου υπόψη ότι η τρέχουσα τιμή του Χρυσού είναι περίπου 1700 Ευρώ/ΟΖ και σύμφωνα με τον καθηγητή, η τιμή αναγράφεται σήμερα στο http://www.goldalert.com/ η αξία του χρυσού στα παραπάνω δύο μεταλλεία είναι: 3,6+4,1=7,7 ΜΟΖ= 7,7 Χ 1.000.000 = 7.700.000 ΟΖ 7.700.000 OZx1700 Ευρώ/ΟΖ = 1,309×1010Ευρώ = 13.090.000.000 Ευρώ.
Λαμβανομένου υπόψη ότι η τρέχουσα τιμή του Αργύρου είναι περίπου 34 Ευρώ/ΟΖ η αξία του Αργύρου στα παραπάνω δύο μεταλλεία είναι : 69 ΜΟΖ=69 x 1.000.000 OZ = 69.000.000 OZ 69.000.000 OZx 34 Ευρώ/ΟΖ = 69000000∗34= 2. 346×10⁹=2. 346.000.000 Ευρώ.
Μιλώντας με τον κ. Βαρδουλάκη, διαπιστώσαμε ότι προκύπτει και ένα δεύτερο σημαντικό συμπέρασμα: Η εταιρεία EuropeanGoldfields με την αρχική επένδυση των 11.000.000 Ευρώ για τα μεταλλεία κέρδισε στην ουσία: 13.090.000.000 +2. 346.000.000 =15.436.000.000 δις ευρώ δηλαδή πολλαπλασίασε τα χρήματα της περίπου 1403 φορές !! (15.436.000.000/11.000.000 = 1403 φορές !!)
Με απλά μαθηματικά, ο κ. Βαρδουλάκης, αποδεικνύει ότι η αρχική επένδυση της EuropeanGoldfields θα αποφέρει έσοδα κοντά στα 15 δις!
Κι εδώ τίθεται πλέον το αμείλικτο ερώτημα! Που πάνε όλα αυτά τα λεφτά; Σίγουρα όχι στο Ελληνικό Κράτος! Πολιτικά, δεν πρέπει κάποιοι να λογοδοτήσουν για αυτή την εξευτελιστική πώληση των ορυχείων Χαλκιδικής; Προχωρώντας το παραπέρα, ανακαλύψαμε ότι για να γίνει η πώληση αυτή, άλλαξε ολόκληρο το νομικό καθεστώς εκμετάλλευσης που διέπει τα μεταλλεία και έφτασαν σε σημείο να αφαιρέσουν αρμοδιότητες ελέγχου από κρατικές υπηρεσίες όπως για παράδειγμα τα δασαρχεία!
Ξεπουλήσαμε λοιπόν για 11 εκατομμύρια μια επένδυση που θα αποφέρει στους αγοραστές της 15 ολόκληρα ΔΙΣ. Δεν υπάρχει αστική και ποινική ευθύνη γι αυτή την απίστευτη μπίζνα στην οποία εμπλέκεται και η ίδια η Goldman Sachs που τόσο πολύ έχει καταταλαιπωρήσει την χώρα μας; Πως είναι δυνατόν να ασχολούμαστε ως χώρα με τα διάφορα «Βατοπέδια» τόσα χρόνια, και να κλείνουμε τα μάτια σε τόσο εξώφθαλμες περιπτώσεις όπως τα μεταλλεία της Χαλκιδικής;
Την στιγμή που σήμερα αναζητά η τρόικα και οι δανειστές μας, 350 εκατομμύρια και οδήγησαν στον «ζυγό» τον Ελληνα εργαζόμενο και συνταξιούχο, δεν υπάρχει έστω κι ένας εισαγγελέας που να αναζητήσει ευθύνες για το τεράστιο αυτό σκάνδαλο που περιγράψαμε; Πως είναι δυνατόν, αυτοί μας δανείζουν χρήματα, αυτοί που μας «συμβουλεύουν» ως Κράτος και μάλιστα επ αμοιβή, να ρουφούν παράλληλα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας, απειλώντας μας παράλληλα με … πτώχευση;
Δεν πρέπει όλοι αυτοί να οδηγηθούν σε ένα ειδικό δικαστήριο, που θα εξετάσει τον σκοτεινό τους ρόλο; Οσο καθυστερεί ο νομικός κόσμος της Ελλάδας να ξεκαθαρίσει την βρωμιά στη χώρα, τόσο θα κινδυνεύουμε με «βίαιες» αναταραχές και Συνταγματικές Εκτροπές! Η ώρα πλησιάζει…
Πηγή: http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=43672&type=1&kata=0
«Ολοι ήξεραν, κυρίως η Goldman Sachs»…
«Oλοι ήξεραν τι συνέβαινε στον Νότο, η Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ και κυρίως η Goldman Sachs, που βοήθησε την Ελλάδα να μπει στην ΟΝΕ και λίγο μετά προσέλαβε τον Μάριο Ντράγκι για CEO της Ευρώπης και αργότερα τον Μάριο Μόντι ως σύμβουλο», καταγγέλλει ο διακεκριμένος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για τη Μελέτη των Κοινωνιών στη Γερμανία, Βόλφγκανγκ Στρέεκ. Ο Γερμανός καθηγητής επισημαίνει ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία κλήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση για πολιτικούς λόγους, για να σταθεροποιηθεί η περιοχή και να αποφευχθεί «η επιστροφή μιας δεξιάς δικτατορίας ή μία κυβέρνηση της Αριστεράς». Ηλπιζαν ότι η κεντρώα δημοκρατία, ο καπιταλισμός, η πρόσβαση στην αγορά της Ευρώπης και τα διαρθρωτικά ταμεία θα επέφεραν μια βιώσιμη ευημερία.
Ομως, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αυτή η ελπίδα μπορούσε να κρατηθεί ζωντανή μόνο μέσω μιας τεράστιας εισαγωγής δανείων που υποκαθιστούσαν την ευημερία. Για να έχουν τα δάνεια προσιτά επιτόκια για την Ελλάδα και τους υπόλοιπους οφειλέτες, έπρεπε να γίνουν μέλη της νομισματικής ένωσης. Οσα συνέβησαν έκτοτε ήταν γνωστά και εμφανή σε όλους». Η Goldman, εκτός από χρήμα, είναι διάσημη από το γεγονός ότι παράγει στελέχη για τον Λευκό Oίκο και υπουργούς Oικονομικών των Hνωμένων Πολιτειών. Τον Ιούνιο του 2006, ο Tζορτζ Mπους επέλεξε τον Xένρι «Xανκ» Πόλσον, που ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs. Bεβαίως, από τα σπλάχνα της Goldman προερχόταν και ο επιτυχημένος υπουργός Οικονομικών του Μπιλ Κλίντον, Ρόμπερτ Ρούμπιν. Επίσης, με τεράστιο κύρος που απέκτησαν εκτός εθνικών συνόρων, ο Μάριο Ντράγκι τοποθετήθηκε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ο Μάριο Μόντι στον ρόλο του τεχνοκράτη πρωθυπουργού της Ιταλίας. Τοποθετήσεις που αναδεικνύουν την υποταγή της εθνικής πολιτικής στην παγκοσμιοποιημένη οικονομική εξουσία.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την εθνική κυριαρχία και τη Δημοκρατία; Οποιος έχει απλές απαντήσεις σίγουρα κοροϊδεύει τον κόσμο. Πάντως, κοινή συνισταμένη και στην Ελλάδα και στην Ιταλία είναι η οικονομική κρίση, που έχει ένα έντονα πολιτικό στοιχείο. Στην Ιταλία, παρακολουθούμε το τέλος του μπερλουσκονισμού, μιας εποχής που σημαδεύτηκε από την εξαχρείωση ηθών και θεσμών. Στην Ελλάδα, καταρρέει ένα πολιτικό σύστημα με σπασμούς, με μεγάλο κίνδυνο να συμπαρασυρθεί και ολόκληρη η χώρα.
Τέλος, αξίζει να θυμίσω ότι στα 16 δισ. ευρώ θα ανέλθει για την Ελλάδα το τελικό κόστος του περιβόητου swap της Goldman Sachs, που έλαβε χώρα επί κυβερνήσεως Σημίτη το 2001 με στόχο να κρύψει χρέος 2,8 δισ. ευρώ. Η Goldman Sachs σε ένα και μόνο βράδυ από εκείνο το swap κέρδισε 400.000.000 ευρώ, ντροπιάζοντας μια χώρα της Ευρώπης, της οποίας εκμεταλλεύθηκε την ανάγκη.
Το περίεργο και αξιοσημείωτο είναι ότι για πολλά χρόνια μετά το 2001 (που έγινε το swap) η αμερικανική τράπεζα είχε προνομιακή πρόσβαση έως το 2010 σε γραφεία υπουργών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Στον ισολογισμό για το έτος 2010, που κατατέθηκε το περασμένο φθινόπωρο στη Βουλή από τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, αναφέρεται ότι τη συγκεκριμένη χρονιά «το εκτός αγοράς» swap πρόσθεσε στο χρέος 5,2 δισ. ευρώ. Ηταν η χρονιά που το ποσό καταγράφηκε επίσημα στο χρέος, ύστερα από πιέσεις που άσκησαν η Eurostat και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αν στο ποσόν αυτό προσθέσουμε και τους τόκους (περίπου 300.000.000 ετησίως έως το 2037), το σύνολο του κόστους που θα καταβάλει η χώρα για το swap θα ανέλθει στα 16 δισ. ευρώ.
Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_18/02/2012_472905
Χειρότερα από… Αργεντινή
του Γιώργου Δελαστίκ
Γνωστό, πασίγνωστο το παραμύθι των πολιτικών μας ηγετών: «Πρέπει να εφαρμόσουμε το Μνημόνιο και να ανεχτούμε τις εφιαλτικές συνέπειες των μέτρων του γιατί αλλιώς θα χρεοκοπήσουμε. Θέλετε να ζήσουμε αυτά που έζησε η Αργεντινή, όταν χρεοκόπησε;».
Ο φόβος παραλύει τις αντιδράσεις των πολιτών, όταν ακούνε αυτή την τρομοκρατική φράση. Αυτό που φυσιολογικά δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι η «σωτηρία» της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, όπως αποδεικνύουν τα οικονομικά μεγέθη, έχει οδηγήσει σε τέτοια εξαθλίωση τη χώρα και τον λαό μας ώστε η «διάσωσή» μας βρίσκεται ήδη πολύ κοντά στα χάλια που είχε η Αργεντινή όταν είχε… χρεοκοπήσει!!!
Ακούγεται εντυπωσιακό, απίστευτο, αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δεν επιδέχονται διαψεύσεις. Η πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδας από την αρχή της κρίσης μέχρι το τέλος του 2011 βρίσκεται συνολικά στο 16%. Oταν χρεοκόπησε η Αργεντινή, το ΑΕΠ της μειώθηκε στο χειρότερο σημείο της χρεοκοπίας της κατά 20% από αυτό που είχε πριν χρεοκοπήσει. Είναι εξόφθαλμο ότι η χώρα μας πλησιάζει το νούμερο αυτό. Φέτος θα ξεπεράσουμε το αρνητικό ρεκόρ της Αργεντινής, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.
Η ΕΕ και το ΔΝΤ εκτιμούν ότι κατά τη διάρκεια του 2012-13 το ΑΕΠ της Ελλάδας θα μειωθεί τουλάχιστον κατά 5%, πιθανότατα ακόμη και 6%. Αν όντως επαληθευτούν αυτά τα στοιχεία, θα έχουμε μια όντως εξωφρενική κατάσταση: η… «διασωμένη» από την ΕΕ και το ΔΝΤ Ελλάδα θα έχει υποστεί ίση ή μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ της από τη χρεοκοπημένη Αργεντινή!!!
«Με την παρούσα πολιτική μπορεί να δούμε το ελληνικό ΑΕΠ να πέφτει κατά 25% μέχρι 30%, πράγμα που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο» δήλωσε ανώτατος τέως αξιωματούχος της Παγκόσμιας Τράπεζας στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Oταν χρεοκόπησε η Αργεντινή, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα του πληθυσμού μειώθηκε κατά 24%. Στην Ελλάδα, μέχρι το τέλος του 2011, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα είχε ήδη μειωθεί κατά… 23% και φυσικά η δική μας κατηφόρα συνεχίζεται! Τι ακριβώς να φοβηθούν οι Έλληνες δηλαδή να μην πάθουν από αυτά που έπαθαν οι Αργεντινοί όταν χρεοκόπησαν; Στο 24% έφτασε η ανεργία στο απόγειο της χρεοκοπίας της Αργεντινής. Στο 21% βρισκόταν στη «σωσμένη» Ελλάδα στα τέλη Οκτωβρίου και μέχρι τον Ιούνιο θα έχει ξεπεράσει κατά πολύ το 25%. Η Αργεντινή πάλεψε με όπλο το κράτος προκειμένου να ξεπεράσει τη δυστυχία που έφερε η χρεοκοπία και γι’ αυτό τα κατάφερε να ορθοποδήσει πολύ σύντομα. Μόλις 7% μειώθηκαν οι κρατικές δαπάνες στη χώρα της Νοτίου Αμερικής. Αντιθέτως, εδώ η ΕΕ μας επέβαλε να καταρρεύσουν οι κρατικές δαπάνες, γι’ αυτό και η ύφεση βαθαίνει διαρκώς και πνίγει την οικονομία και τους ΄Ελληνες. Στην Ελλάδα οι κρατικές δαπάνες έχουν ήδη μειωθεί κατά 34%! Το κράτος συρρικνώθηκε δηλαδή σε βαθμό εξαφάνισης.
Τραγική είναι η σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται υπό καθεστώς Μνημονίου. Οπως προαναφέραμε, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων μειώθηκε κατά 23%, αλλά των Ιρλανδών μόνο 9% και των Πορτογάλων 8%! Των Ισπανών δε μόνο κατά 4% και των Ιταλών κατά 6%! Είναι εξοργιστικό δε να μιλάει κανείς για διογκωμένο κρατικό τομέα στην Ελλάδα. Κατά 34% μειώθηκαν εδώ οι κρατικές δαπάνες, αλλά μόνο κατά 14% στην Ιρλανδία και 7% στην Πορτογαλία! Για να μη μιλήσουμε για την Ισπανία, όπου μειώθηκαν μόλις κατά 4% ή για την Ιταλία, όπου η μείωση ήταν 2%!
Λιώνουν τους Ελληνες οι τόκοι των υπέρογκων δανείων που μας φορτώνουν οι Ευρωπαίοι «σωτήρες». Αδύνατον να μειωθούν τα ελλείμματα κάτω από τέτοιες συνθήκες. Φέτος αναμένεται να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα 0,2% του ΑΕΠ, αλλά θα εμφανίσουμε… έλλειμμα 4,7% γιατί οι τόκοι ανέρχονται στο 4,9% του ΑΕΠ μας. Ζοφερό και το 2013. Οι τόκοι -μετά το περιβόητο «κούρεμα» και δη κατά 70%- θα ανέλθουν στο… 6,3% του ΑΕΠ! Η μεγαλύτερη επιβάρυνση από όλες τις χώρες του κόσμου. «Θα τους λιώσουν για πάντα τους Ελληνες» δηλώνει στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ο Μαρκ Βάισμπροτ, του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσιγκτον.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63618733
Στο δρόμο της χρεοκοπίας…
Εγκρίνονται τα 130 δισ προς την Ελλάδα στις 20/2 – Η απομείωση στο PSI+ έως στο 75% – Θα εμπλακεί και η ΕΚΤ με swaps για να προλάβει την ενεργοποίηση των CACs – Έρχεται το selective default από Moody’s, Fitch, S&P έως τις 9 Μαρτίου
Νέα τροπή λαμβάνουν οι εξελίξεις για την Ελλάδα καθώς η Γερμανία αναθεώρησε το αρχικό της σχέδιο να μεταφερθεί η διαδικασία επίλυσης της ελληνικής κρίσης για μετά τις εκλογές και πλέον στις 20 Φεβρουαρίου την ερχόμενη Δευτέρα στο Eurogroup θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις. Ωστόσο το γεγονός ότι στις 2 Μαρτίου θα συγκληθεί Σύνοδος Κορυφής των ευρωπαίων ηγετών με επίκεντρο την Ελλάδα και το σχέδιο διάσωσης που θα εφαρμοστεί εγείρει προβληματισμό αν οι τελικές αποφάσεις παρθούν στις 20 Φεβρουαρίου.
Ίσως εκεί για πρώτη φορά και επιτακτικά στις 2 Μαρτίου, ζητηθεί η έγκριση του ειδικού λογαριασμού που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε καθεστώς πλήρους επιτροπείας.
Το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας στο Eurogroup θα περιλαμβάνει, την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης των 130 δις ευρώ και ταυτόχρονα το PSI+ την αναδιάταξη του ελληνικού χρέους με την εμπλοκή του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα.
Οι νέες παράμετροι που έρχονται να προστεθούν στο πάζλ που λέγεται διάσωση της Ελλάδος είναι:
1)Το νέο δάνειο θα είναι 130 δις ευρώ εκ των οποίων τα 23 δις ευρώ θα κατευθυνθούν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η Ελλάδα ζητάει 135 δις ευρώ ενώ είχαν συζητηθεί και τα 145 δις ευρώ.
2)Το PSI+ θα προχωρήσει. Η Γερμανία μάλιστα έχει ζητήσει να υπάρξει άμεση ενεργοποίηση της διαδικασίας.
Μεταξύ 22 Φεβρουαρίου και 9 Μαρτίου ή 16 Μαρτίου αν υπάρξουν καθυστερήσεις θα είναι η περίοδος υποβολής προσφορών δηλαδή η διαδικασία απομείωσης και ανταλλαγής με νέα ομόλογα.
To haircut θα είναι 75% όπως αποδεικνύεται από τις εθελοντικές απομειώσεις που πραγματοποίησαν η BNP Paribas και η Societe Generale.
Στόχος είναι να μειωθεί το χρέος κατά 100 δις ευρώ με βάση τις ονομαστικές αξίες στόχος που δεν θα επιτευχθεί ενώ θα αντικατασταθούν τα εναπομείναντα ομόλογα με αντίστοιχα ονομαστικής αξίας 70 δις.
3)Θετική αλλά σίγουρα αναμενόμενη εξέλιξη είναι η εμπλοκή τελικά της ΕΚΤ και των Εθνικών Κεντρικών τραπεζών που κατέχουν ομόλογα από 50 έως 58 δις ευρώ σωρευτικά. Η ΤτΕ κατέχει 2,5 δις ευρώ περίπου.
Η εμπλοκή της ΕΚΤ που κατέχει ελληνικό χρέος 48 δις – αναφέρεται από 40 έως 48 δις ευρώ – θα ανταλλάξει τα υφιστάμενα ελληνικά ομόλογα με νέα μέσω μιας διαδικασίας swaps δηλαδή η ΕΚΤ δεν θα υποστεί haircut.
Εν συνεχεία τα κέρδη που θα αποκομίσει θα τα διαμοιράσει στα μέλη της τις εθνικές κεντρικές τράπεζες οι οποίες στην συνέχεια θα τα διανείμουν στις χώρες τους. Το κεφαλαιακό κέρδος εκτιμάται κοντά στα 15 δις ευρώ.
Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι εφόσον επισπεύδεται η διαδικασία στόχος είναι να μην εμπλακεί σε πραγματικό haircut η ΕΚΤ μέσω της ενεργοποίησης των CACs.
4)Η διαδικασία θα είναι πολύ πιεστική χρονικά καθώς απομένουν 32 μέρες από την λήξη του περιβόητου ομολόγου Μαρτίου 2012 συνολικού ποσού 15,05 δις ευρώ κεφάλαιο και κουπόνια και αν στις 20 Φεβρουαρίου
Με βάση πληροφορίες από τραπεζικές πηγές η συμμετοχή στο PSI+ θα κινηθεί μεταξύ 55% και 65% δηλαδή από 55 έως 70 δις ευρώ έναντι στόχου 100 δις ευρώ απομείωσης.
Η ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης των CACs είναι πολύ πιθανή και ίσως έτσι εξηγείται γιατί προσπαθούν να επισπεύσουν τα swaps της ΕΚΤ και των εθνικών κεντρικών τραπεζών.
Η ενεργοποίηση των CACs που θα καταστούν νόμος του κράτους -πιθανότατα την άλλη εβδομάδα – θα μετατρέψουν την διαδικασία ανταλλαγής του χρέους από εθελοντική, υποχρεωτική.
Αυτό ουσιαστικά θα υποχρεώσει την Moody’s, Fitch και Standard and Poor’s να υποβαθμίσουν την Ελλάδα σε καθεστώς selective default δηλαδή επιλεκτικής χρεοκοπίας. Οι οίκοι αξιολόγησης στο διάστημα μεταξύ 22 Φεβρουαρίου μέχρι 9 Μαρτίου και εφόσον αυτό θα καθοριστεί ως το χρονικό διάστημα της ανταλλαγής των ομολόγων θα υποβαθμίσουν την Ελλάδα.
Χθες από μια πηγή – που ωστόσο δεν μπορεί να εξακριβωθεί αν είναι αξιόπιστη – αναφερόταν ως ημερομηνία υποβάθμισης της Ελλάδος σε default στις 23 Μαρτίου ημέρα Παρασκευή.
Βέβαια μετά την χρεοκοπία και λόγω των νέων ομολόγων που θα εκδοθούν, θα υπάρξει αναβάθμιση της Ελλάδας έως 8 βαθμίδες δηλαδή έως την κλίμακα Β. Αν παρ’ ελπίδα ανακύψουν εμπόδια, – και παρά τις Γερμανικές διαψεύσεις – για να αποφευχθεί η χρεοκοπία έχει εξεταστεί να χορηγηθεί ένα έκτακτο δάνειο π.χ. 15 δις ευρώ το οποίο δεν θα είναι νέο δάνειο αλλά θα ενταχθεί μέσα στο πακέτο των 130 δις ευρώ.
Δηλαδή το δάνειο που θα χρησιμοποιήσει η Ελλάδα αφαιρώντας τα 23 δις για τις τράπεζες και τα 15 δις του ενδιάμεσου δανείου θα είναι 92 δις ευρώ.
Γιατί είναι απαραίτητη η συμμετοχή της ΕΚΤ στο PSI+
Η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μεταξύ αυτών και η ΤτΕ πρέπει να συμμετάσχουν στο PSI+ στην αναδιάταξη του ελληνικού χρέους….. Πέραν των ιδιωτών θεσμικών τραπεζών και funds πρέπει να συμμετάσχει και ο επίσημος τομέας όπως χαρακτηρίζεται δηλαδή η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μεταξύ αυτών και η ΤτΕ.
Τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ ανέρχονται περίπου στα 48 δισ ευρώ.
Με βάση εκτιμήσεις κυρίως το μεσοσταθμικό κόστος αυτών των ομολόγων ανέρχεται στις 66 με 70 μονάδες βάσης.
Το selective default, το credit event και τα CDS
Το PSI+ θα οδηγήσει την Ελλάδα σε συντεταγμένη, επιλεκτική χρεοκοπία εντός ευρώ…
Αυτό προφανώς και θεωρείται αναμενόμενη διαδικασία καθώς έχει προαναγγελθεί από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Η υποβάθμιση σε default έχει νομική κυρίως διάσταση καθώς θα είναι διαχειρίσιμες οι επιπτώσεις από την χρεοκοπία.
Μετά την αναμενόμενη υποβάθμιση της Ελλάδος στην κλίμακα C ή D δηλαδή σε καθεστώς default, σε καθεστώς περιορισμένης χρεοκοπίας, η οποία προφανώς και θα αποτελεί ιστορική εξέλιξη καθώς ουδέποτε χώρα του δυτικού κόσμου χρεοκόπησε…οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s Standard and Poor’s και Fitch θα αναβαθμίσουν την Ελλάδα έως 8 βαθμίδες πιθανότητα στην κλίμακα Β.
Η υποβάθμιση σε καθεστώς χρεοκοπίας της Ελλάδος θεωρείται μια αναμενόμενη εξέλιξη. Ακόμη δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος που θα παραμείνει σε καθεστώς default η Ελλάδα. Ωστόσο στην επόμενη φάση οι οίκοι αξιολόγησης θα αναβαθμίσουν την Ελλάδα έως 8 βαθμίδες δηλαδή έως την κλίμακα Β.
Να σημειωθεί ότι η αναβάθμιση της Ελλάδος στην κλίμακα B θα είναι απόρροια των νέων ομολόγων που θα εκδοθούν τα οποία θα δοθούν στους ομολογιούχους δανειστές στα πλαίσια του PSI+.
Αυτά τα νέα ομόλογα θα πρέπει να αξιολογηθούν και θα φέρουν βαθμολογία από τους οίκους αξιολόγησης. Αυτά τα νέα ομόλογα θα μπορούσαν να βαθμολογηθούν έως την κλίμακα Β.
Η υποβάθμιση της Ελλάδος με βάση το αρχικό σχέδιο θα οδηγήσει την ISDA δηλαδή την Διεθνή Ένωση Swaps και παραγώγων να πιστοποιήσει πιστωτικό γεγονός, συμβάλλοντας στην πληρωμή των CDS.
Πηγή: Banking news
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύει σήμερα ο George Friedman, στο Stratfor σχετικά με τη δύσκολη, διλημματική θέση της Γερμανίας στην αντιμετώπιση της ελληνικής κυρίως κρίσης. Με αφορμή, την πρόθεσή της να διορίσει ειδικό επίτροπο επί των οικονομικών στην Ελλάδα, με αρμοδιότητες επί του προϋπολογισμού, των φόρων, των μισθών κλπ, ο Friedman θεωρεί ότι αν κάτι τέτοιο πραγματοποιηθεί, (δεν θεωρεί απίθανο ότι η πρόταση θα ξαναμπεί στην ατζέντα, παρά την προς ώρας απόσυρσή της), αυτό θα πρόκειται για καθαρή κατάλυση και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε κάποιο ξένο σώμα, πράξη που βρίσκεται έξω και πέρα από κάθε πολιτικό πολιτισμό.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, αναφέρει, σε περίπτωση που η Ελλάδα ήταν φυσικό πρόσωπο ή επιχείρηση, αλλά όταν πρόκειται για κυρίαρχο κράτος τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, μιας και η αρχή της εθνικής αυτό-διάθεσης αποτελεί θεμελιακή ηθική αξία.
Εκ των πραγμάτων δηλαδή, η Γερμανία, προσθέτω εγώ, διολισθαίνει επικίνδυνα προς αντιδημοκρατικές πρακτικές, δείχνοντας ότι παρά το εντατικό μεταπολεμικό φροντιστήριο στις αξίες και την κουλτούρα της δημοκρατίας, που της επέβαλλαν με το στανιό οι σύμμαχοι, δεν κατάφερε να επανεκπαιδευτεί. Τόσα χρόνια δηλαδή στα θρανία της δημοκρατίας, και της φαινομενικής, ως απεδείχθη, άμεμπτης ως τα τώρα συμπεριφοράς, φαίνεται να πήγανε στράφι.
Ο αρθρογράφος, αποδίδει το ήμισυ ακριβώς της ευθύνης για την υπερχρέωση και κατάντια της Ελλάδας, και όχι μόνον, αποκλειστικά στη Γερμανία, η οποία λόγω του έντονου εξαγωγικού προσανατολισμού της οικονομίας της (~40% του ΑΕΠ προέρχεται από εξαγωγές, εκ των οποίων οι μισές στην ΕΕ), έκανε κατ’ εξακολούθηση τα στραβά μάτια στον ελληνικό υπερδανεισμό, στο βαθμό που τα προϊόντα της συνέχιζαν να ρέουν προς τα ελληνικά ράφια και να μοσχοπουλιούνται.
Η επιβολή λοιπόν, κατά γερμανική απαίτηση, πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη ΕΖ, όπως εκτιμά ο Friedman, ενέχει τον κίνδυνο καταποντισμού της γερμανικής οικονομίας, λόγω σημαντικής πτώσης της ζήτησης γενικώς και των γερμανικών προϊόντων, ειδικώς. Τόσο η ευθύνη της Γερμανίας στον υπερδανεισμό, όσο και τα αποτελέσματα της λιτότητας, δεν έχουν εντελώς κατανοηθεί, γράφει ο Friedman, κυρίως δε από το γερμανικό ακροατήριο το οποίο διαπαιδαγωγείται καταλλήλως και ανελλιπώς ώστε να χάφτει μετά βουλιμίας όλες τις μπούρδες περί ελληνικής τεμπελιάς, απάτης και σπατάλης.
Παρ’ όλο που η Ελλάδα αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος της εξαγωγικής αγοράς της Γερμανίας, εν τούτοις αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου συστήματος, ώστε δυσλειτουργία στο μέρος να συνεπάγεται και δυσλειτουργία στο όλον, πράγμα το οποίο βλέπουμε όντως να συμβαίνει.
Τι μπορεί να κάνει η Αθήνα
Εδώ ο αρθρογράφος τα λέει καθαρά και ξάστερα: Η Ελλάδα έχει δυο επιλογές.
Πρώτα, να αποδεχτεί το χρέος, να αποδεχτεί τα επιβληθέντα μέτρα, καθώς και τον εξωτερικό έλεγχο από διορισμένο τοποτηρητή.
Ή
Δεύτερον, να αρνηθεί όλο της το χρέος.
Όπως έχουμε μάθει από τις επιχειρήσεις, η χρεοκοπία έχει καταστεί πλέον μια πολύ αξιοπρεπής στρατηγική. Επομένως, οι Έλληνες οφείλουν να σκεφτούν την πιθανότητα μιας χρεοκοπίας. Χρεοκοπώντας, μπορεί να δούνε την πόρτα των χρηματαγορών να κλείνει, αλλά και στην αντίθετη περίπτωση, η κάθε προσφυγή στις αγορές θα γίνεται κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες, οι οποίες θα ευνοούν προφανώς τους δανειστές. Επιπλέον, ο δανεισμός γίνεται περισσότερο ελκυστικός μετά από μια χρεοκοπία, μιας και η τελευταία ανοίγει το δρόμο για ένα νέο χρέος, χωρίς το βάρος των παλιών. Δεν είναι σίγουρο ότι κανείς δεν θα ξαναδανείσει την Ελλάδα, μετά από μια χρεοκοπία. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει πολλές φορές στην ιστορία της και πάντοτε ξανάβγαινε στις αγορές.
Το κυριότερο όμως, η χρεοκοπία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αποφύγει την έξαψη μιας πολιτικής κρίσης η οποία θα οφειλόταν στην απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας. Και ειδικά από τους Γερμανούς, με τις μνήμες από την κατοχή του ’41 να είναι ακόμα νωπές. Το πολιτικό αποτέλεσμα, θα μπορούσε να γίνει εκρηκτικό, εκτιμά ο Friedman.
Δεν είναι σίγουρο ότι οι Έλληνες θα προτιμήσουν τη χρεοκοπία, συνεχίζει. Η τιμή φυσικά μιας χρεοκοπίας θα ήταν η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, γεγονός όμως το οποίο θα ενίσχυε την εθνική κυριαρχία. Είτε μείνουν στο ευρώ, είτε φύγουν από αυτό, ο οικονομικός πόνος θα είναι ο ίδιος. Αλλά τουλάχιστον με εθνικό νόμισμα, θα μπορέσουν να παραμείνουν κυρίαρχο κράτος. Η χρεοκοπία ίσως αποδειχτεί λιγότερο οδυνηρή σε σχέση με το αντίθετό της, δηλαδή με αυτό που ήδη συμβαίνει.
Το γερμανικό δίλημμα
Η Γερμανία γενικώς φαίνεται να έχει χάσει το μπούσουλα. Αφ’ ενός θέλει να κρατήσει τη ζήτηση εντός ΕΕ ζωηρή, αφ’ ετέρου θέλει και τη λιτότητα, η οποία εκ των πραγμάτων, αντιστρατεύεται τη ζήτηση. Με τις πρακτικές της όμως αυτές και τη συνάρτηση της αποπληρωμής του χρέους με την κατάλυση όχι μόνο των δημοκρατικών θεσμών, αλλά και της εθνικής κυριαρχίας, η Γερμανία παίζει με τη φωτιά. Δεδομένου ότι η Γερμανία απετέλεσε τον ιστορικό εφιάλτη για το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης, και δεδομένου ότι είναι πάλι η Γερμανία η οποία σπρώχνει αυτό το δόγμα, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να γίνει εκρηκτικό. Και επιπλέον να επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που η Γερμανία επιδιώκει, δηλαδή ελεύθερο εμπόριο στην ΕΕ και ισχυρή ζήτηση για τα προϊόντα της.
Μπορεί να είναι η Ελλάδα αυτή που βρίσκεται στο προσκήνιο, αλλά το αληθινό πρόβλημα είναι με τη Γερμανία, και έχει σχέση με το ρόλο που θα επιλέξει να παίξει στο μέλλον, στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί κρατούν πολλά χαρτιά, και αυτό είναι και το πρόβλημά τους. Θα πρέπει να πάρουν δύσκολες αποφάσεις. Και αυτό σε μια μεταπολεμική Γερμανία δεν θα είναι και τόσο εύκολο…
Αξιωματούχοι της EKT δήλωσαν την Τετάρτη ότι η κεντρική τράπεζα θα παραιτηθεί από τα κέρδη των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της και έδωσαν το πράσινο φως ώστε τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να διοχετεύσουν τα κεφάλαια στην Ελλάδα.
Τόσο ο Γιεργκ Ασμουσεν και όσο και ο Λικ Κοέν, μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, στήριξαν την ιδέα του διοικητή της κεντρικής τράπεζας Μάριο Ντράγκι, την προηγούμενη Πέμπτη, να στηρίξει η ΕΚΤ την Ελλάδα έμμεσα διανέμοντας τα κέρδη από τα ομόλογα ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας.
Ο Ασμουσεν είπε στο Reuters ότι ενώ η ΕΚΤ δεν μπορεί να συνεισφέρει άμεσα στο δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, μπορεί να διανείμει τα κέρδη από τα κρατικά ομόλογα που κατέχει στις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών και στην συνέχεια οι κυβερνήσεις αυτών των κρατών να τα διοχετεύσουν στην Ελλάδα.
«Εάν υπάρχουν κέρδη, θα τα διανείμουμε στις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, όπως προβλέπεται από το καταστατικό μας. Στη συνέχεια, τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίσουν να τα χρησιμοποιήσουν ως συνεισφορά τους στην χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος», δήλωσε σε συνέντευξη που απεστάλη με e-mail.
Oι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης ακύρωσαν τις κατ΄ιδίαν συνομιλίες τους την Τετάρτη καθώς οι πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδας δεν υπέβαλαν γραπτές εγγυήσεις για τα μέτρα που συμφωνήθηκαν.
Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο μιας άτακτης χρεοκοπίας εάν δεν αποπληρώσει ποσό 14,5 δισ. ευρώ έως τις 20 Μαρτίου, για την κάλυψη λήξης ομολόγου, ενώ ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν ακόμη λόγο και για έξοδο της χώρας από το ευρώ.
«Είναι μια πρόκληση. Τα ποσά είναι ιδιαίτερα υψηλά», είπε ο Τζέιμς Νίξον, οικονομολόγος της Societe Generale. «Εάν γίνει μια ευρεία χρεοκοπία, τότε θα χρειαστούν κεφάλαια για να χρηματοδοτήσουν τον τραπεζικό κλάδο, οπότε θεωρώ ότι οι επιλογές της Ελλάδας, εάν δεν υπάρχει το δεύτερο πακέτο διάσωσης, είναι αρκετά περιορισμένες… Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρουν».
Ο Ασμουσεν είπε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να εκπληρώσει τους όρους ώστε οι υπουργοί Οικονομικών να εγκρίνουν το δεύτερο πακέτο διάσωσης στη συνεδρίασή τους την επόμενη Δευτέρα και να προχωρήσουν έγκαιρα στην ολοκλήρωση του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων.
«Εάν το Eurogroup καταφέρει να καταλήξει σε μια θετική πολιτική απόφαση την επόμενη Δευτέρα, η ανταλλαγή ομολόγων με τη συμμετοχή ιδιωτών σε εθελοντική βάση μπορεί να ξεκινήσει άμεσα και να ολοκληρωθεί στην ώρα της», συμπλήρωσε ο Ασμουσεν.
Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112819652
Ο κ. Κάρολος Παπούλιας παραιτήθηκε του μισθού του, ως μία συμβολική κίνηση, σημείωσε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγ. Βενιζέλος μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Βάσει του κρατικού προϋπολογισμού «η ετήσια χορηγία προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ανέρχεται σε 283.694 ευρώ».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε από τον υπουργό Οικονομικών να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να μην εισπράττει πια την αποζημίωσή του.
«Πρόκειται για μία συμβολική κίνηση που τον τιμά», ειδικά εν μέσω των θυσιών που καλείται να κάνει ο ελληνικός λαός, δήλωσε εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου ο Ευ.Βενιζέλος.
Ο κ. Βενιζέλος είπε ότι θα ενημερώσει σχετικά τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο και τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο υπουργός Οικονομίας με δραματικούς τόνους προσδιόρισε το άσχημο κλίμα που διαπιστώνεται στις Βρυξέλλες, προσερχόμενος στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας.
«Η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και προσπαθούμε να συμφωνήσουμε και την τελευταία λεπτομέρεια, για το νέο δανειακό πρόγραμμα της χώρας», είπε ο κ. Βενιζέλος, απευθυνόμενος στον Κ. Παπούλια, και συνέχισε:
«Στην ευρωζώνη είναι αρκετοί αυτοί που δεν μας θέλουν πια και πρέπει να τους πείσουμε ότι μπορούμε να μείνουμε σ’ αυτήν, να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος, να είμαστε ισότιμοι, αυτοδύναμοι και ανταγωνιστικοί.
Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πολλοί παλεύουν με τη φωτιά, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Αλλοι με πυρσούς και άλλοι με σπίρτα. Ο κίνδυνος σε κάθε περίπτωση είναι μεγάλος. Και το δίλημμα είναι θυσίες και περικοπές ή εθνική καταστροφή».
Ο κ. Βενιζέλος πρόσθεσε ότι «πρέπει να πούμε όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ» και πρόσθεσε: «Προσπαθούμε να οριστικοποιήσουμε τη συμφωνία για το νέο πρόγραμμα αλλά αυτό έχει καταστεί πολύ δύσκολο γιατί είναι πολλοί αυτοί που παίζουν με τη φωτιά.
Δυστυχώς τα διλήμματα είναι τραγικά. Θυσίες και περικοπές ή οικονομική καταστροφή που θα συμπαρασύρει την κοινωνία και ενδεχομένως τους θεσμούς και το επίπεδο της Δημοκρατίας μας. Πρέπ[ει ν πούμε όλη την αλήθεια. Πρέπει να πούμε στον ελληνικό λαό ποιοί είναι οι λόγοι που μας οδήγησαν εδώ και ποιοί είναι οι κίνδυνοι που μας περιβάλλουν».
«Είναι ασυνήθιστο κάτι τέτοιο για την μεταπολιτευτική περίοδο και δυστυχώς, αυτό είναι το δίλημμα της δικής μας γενιάς», κατέληξε ο υπουργός Οικονομικών.
Πηγή:
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=15459&subid=2&pubid=112819635
Μεγαλώνουν οι αμφιβολίες της Ευρώπης για τη στρατηγική σχετικά με το ελληνικό χρέος
Την περασμένη Τρίτη η Μέρκελ έχει προσκληθεί σε κάποιο ίδρυμα να συμμετάσχει σε συζήτηση σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης. Μια νεαρή γυναίκα σηκώνεται και συστήνει τον εαυτό της σαν ξένη φοιτήτρια που σπουδάζει στη Γερμανία, αντιπροσωπευτικό δείγμα της νέας γενιάς των Ελλήνων. Δηλώνει ότι φυσικά θα επιθυμούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά το τέλος των σπουδών της. Αλλά, κάθε φορά που ψάχνει για δουλειά στην Αθήνα, το μόνο που βρίσκει είναι δουλειές στη Γερμανία.
Η Μέρκελ κουνάει το κεφάλι. «Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη» λέει, αλλά δεν μπορεί να φανταστεί μια νομισματική ένωση χωρίς το υπερχρεωμένο έθνος. «Θέλω η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ», προσθέτει. Και μετά χωρίς να ρωτηθεί παρέχει κάτι σαν εγγύηση για την Ελλάδα, «Δεν θα συμμετάσχω στο σπρώξιμο της Ελλάδος εκτός ΕΖ. Κάτι τέτοιο θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες».
Αυξανόμενες Αμφιβολίες
Έχουμε στα χέρια μας ένα πρόγραμμα το οποίο ούτε ακόμα οι σχεδιαστές του δεν τo πιστεύουν. Οι Υπ. Οικ. στην Ευρώπη γίνονται ολοένα και πιο σκεπτικοί για την ικανότητα της Ελλάδας να κάνει μεταρρυθμίσεις, παρά την ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων από την Αθήνα. Προσπάθειες να πείσουν τους ιδιώτες πιστωτές να συμμετάσχουν πηγαίνουν πολύ αργά. Και υπάρχει και διογκούμενη αμφιβολία και ανάμεσα σε πολιτικούς στο Βερολίνο για την παρούσα στρατηγική διάσωσης, όπως και ανάμεσα στα κόμματα στην Αθήνα.
Η Ευρώπη τώρα πληρώνει το τίμημα για την ανικανότητα των ηγετών της, μαζί με το ΔΝΤ και τη Λαγκάρντ, που δεν μπόρεσαν να βελτιώσουν την οικονομική υγεία της Ελλάδας.
Σε κάθε περίπτωση το νέο πρόγραμμα δεν φαίνεται να βγαίνει. Παρά τα 130 δις. ευρώ, το ποσό αυτό δεν θα κάνει την επανάκαμψη ευκολότερη. Και παρά τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις κλπ, γίνεται ακόμα λιγότερο καθαρό πώς η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη. Λίγο πολύ η νέα στρατηγική είναι μια απ’ τα ίδια.
Η απόφαση για το πακέτο σωτηρίας υποτίθεται ότι θα ληφθεί τη Τετάρτη αλλά ακόμα και οι Υπ. Οικ. αμφιβάλουν με το αν τα νέα μέτρα θα είναι αρκετά. Η επίλυση του ελληνικού προβλήματος, πολλοί πλέον το αναγνωρίζουν, θα πάρει 20 και όχι 10 χρόνια.
«Οι πολιτικές της τρόικα απέτυχαν»
Το πλάνο σωτηρίας βασίζεται σε υποθέσεις που αποδείχτηκαν εντελώς αισιόδοξες. Οι αρχηγοί της Ευρώπης είχαν υποθέσει ότι οι Έλληνες θα επέστρεφαν γρήγορα στην ανάπτυξη. Αλλά η σκληρότητα των μέτρων λιτότητας το κάνουν αρκετά αμφίβολο.
Η λιτότητα δεν αποτελεί καν συνταγή για την επίλυση του προβλήματος του χρέους, δεδομένης της έλλειψης στοιχείων σχετικά με το βαθμό συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών. Αρκετές λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς και ο Σόιμπλε λέει τώρα ότι η Γερμανία δεν θα απελευθερώσει τη βοήθεια παρά μόνον όταν οι λεπτομέρειες αυτές διευθετηθούν.
Εν τούτοις, καθώς οι πιστωτές είναι ακόμα διστακτικοί, ο ελληνικός πληθυσμός έχει δώσει την ετυμηγορία του. Δηλαδή, ότι δεν θέλει να σωθεί αν αυτό συνεπάγεται χαμηλότερους μισθούς και περισσότερες περικοπές στις συντάξεις.
Το Spiegel, αναφέρεται κατόπιν στο «αριστερόστροφο(!)» ΒΗΜΑ, όπου σε άρθρο του φέρεται να παροτρύνει την κυβέρνηση να διακόψει τις συνομιλίες και να διαπραγματευτεί εναλλακτική συμφωνία με τις ΗΠΑ. «Η Ελλάδα έχει ακόμα τη δύναμη να τα τινάξει όλα στον αέρα» έγραφε η εφημερίδα, προσθέτοντας ότι αυτός είναι και ο μοναδικός δρόμος.
Ο αριθμός όσων συμφωνούν με αυτή τη γραμμή όλο και μεγαλώνει, ακόμα και μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων. Ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ λέει: «Οι πολιτικές της Τρόικα έχουν αποτύχει». Αν και αυτό θα ηχούσε αδιανόητο λίγο καιρό πριν, ο ΣΕΒ τώρα συγκλίνει στις απόψεις του με τα συνδικάτα.
«Αυξανόμενη απογοήτευση στο Βερολίνο»
Μετά από δυο συνεχόμενα έτη ατέλειωτων συζητήσεων για την Ελλάδα, υπάρχει πλέον η αναγνώριση από τους γερμανούς πολιτικούς ότι τα πράγματα δεν μπορεί να συνεχιστούν με τον ίδιο τρόπο.
Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε πήραν ένα καθαρό μήνυμα για την διογκούμενη δυσαρέσκεια μέσα στο κόμμα τους. Μίλησαν με τους βουλευτές του CDU σχετικά με την ψήφιση από το γερμανικό κοινοβούλιο του δεύτερου πακέτου στις 27 Φεβρουαρίου. Και η διάθεση ήταν παγωμένη. Έχουν πια κουραστεί από το κεφάλαιο Ελλάδα. Τη μια μέρα πείθονται να ψηφίσουν και την άλλη τους λένε ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωράνε.
Ο Gunther Krichbaum, πολιτικός του CDU, ζήτησε να μάθει αν το δεύτερο αυτό πακέτο των 130 δις πραγματικά θα σταματήσει στα 130 δις και τι θα μπορούσε να εγγυηθεί την πληρωμή των φόρων από τους Έλληνες. Ο Σόιμπλε υποχώρησε με ελαφρά πηδηματάκια. «Αυτό είναι δύσκολο ακόμα και στη Γερμανία», απάντησε, προκαλώντας γέλια.
«Αυτό είναι το όριο»
Αλλά ακόμα και αν το γερμανικό κοινοβούλιο ψηφίσει το δεύτερο πακέτο βοήθειας, ο εκνευρισμός στο CDU έφτασε και στα υψηλότερα κλιμάκια του κόμματος. «Αν αυτοί που πρέπει να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα έπαιρναν επιπλέον χρήματα, ποτέ δεν θα φτάναμε σε ένα σταθερό ευρώ», προειδοποιεί ο Horst Seehofer ο πρόεδρος του CSU, αδελφό κόμμα της Βαυαρίας. Ο Seehofer υποστηρίζει τη Μέρκελ, αλλά δεν επιθυμεί ατέλειωτη χρηματοδότηση. «Η συμβολή της Γερμανίας δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 211 δις. Αυτό είναι και το όριο».
Ο Wolfgang Bosbach, ενάντιος των πακέτων διάσωσης δεν βλέπει την Ελλάδα να μένει για πολύ ακόμα στο ευρώ. «Δεν μπορώ να εγκρίνω το δεύτερο πακέτο διότι η Ελλάδα στερείται ανταγωνιστικότητας, ικανού δημόσιου τομέα και οικονομικής δύναμης ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της».
Ο Thomas Silberhorn, από το CSU συμφωνεί. «Εγκαταλείπουμε τις βασικές μας θέσεις, τη μια μετά την άλλη», λέει.
Το FDP (των φιλελευθέρων), στηρίζει τη Μέρκελ, αλλά συμπληρώνει ότι δεν θέλε να βρεθεί υπόλογο αν αποτύχει η διάσωση της Ελλάδας. «Η Ελλάδα πρέπει να δείξει αποτελέσματα Τώρα», δηλώνει ο Ρέσλερ. Αρκετοί όμως βουλευτές έχουν αρχίσει να δηλώνουν ότι δεν είναι και απολύτως σίγουροι για μια θετική ψήφο.
Ακόμα και το κόμμα των σοσιαλδημοκρατών, το SPD, αρχίζει να βλέπει τη θέση του να δυσκολεύει. Από τη μια μεριά έχει στηρίξει τη Μέρκελ, από την άλλη όμως διαφωνεί με τα μέτρα λιτότητας. Την Παρασκευή, σε συνάντηση της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, παρατηρήθηκε μεγάλη ένταση ανάμεσα στα μέλη του κόμματος σχετικά με το δεύτερο πακέτο.
«Το μερίδιο της Γερμανίας»
Οι Γερμανοί πολιτικοί αρχηγοί γενικώς τα έχουν χαμένα. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, η Γερμανία θα χάσει αρκετές δεκάδες δις. Ως τα τώρα η Γερμανία έχει συμβάλει με 15 δις. Αλλά και οι Γερμανοί φορολογούμενοι έχουν μερίδιο και στα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ. Το Ιfo ανεβάζει το ποσό στα 13 δις.
Η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας έχει ένα χρέος 108 δις στην ΕΚΤ. Αν η Ελλάδα εγκατέλειπε το ευρώ, αυτά τα χρέη θα έπρεπε να τα αναλάβουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Το Ifo υπολογίζει ότι στη Γερμανία θα αντιστοιχούσε ένα ποσό ίσο με 30 δις.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Αν η Ελλάδα παρέλυε, ολόκληρη η χώρα θα βυθιζόταν στο χάος. Οι ΔΥ δεν θα έπαιρναν μισθό, οι συνταξιούχοι συντάξεις, οι τράπεζες, …
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα έπρεπε να διαγράψουν όχι μόνο τα ελληνικά ομόλογα αλλά και τα δάνεια των ιδιωτών, συνολικά, περίπου 14 δις. Για τους Γάλλους, το ποσό αυτό φτάνει στα 35 δις.
Κάνοντας τη σούμα, μια ελληνική χρεοκοπία θα κόστιζε με το καλημέρα σας στη Γερμανία 71 δις.
«Το λιγότερο τρομαχτικό σενάριο»
Ο Hans-Werner Sinn, ο επικεφαλής του Ifo πιστεύει ότι η ελληνική χρεοκοπία είναι η καλύτερη λύση.
Αλλά τι θα συμβεί αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ; Με γνώμονα την ελληνική οικονομική ανάπτυξη, αν η Ελλάδα εισήγαγε τη δραχμή θα έκανε τα προϊόντα της φτηνότερα. Τον τουρισμό για παράδειγμα και θα κέρδιζε σε ανταγωνιστικότητα έναντι της Ισπανίας. «Αυτός είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για την Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση», δήλωσε επίσης ο Kenneth Rogoff πρόσφατα στο Βερολίνο.
Αλλά αν και μια τέτοια κίνηση θα βοηθούσε την Ελλάδα, θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για την υπόλοιπη ΕΖ. «Κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει», αναφέρει ο οικονομολόγος της Οξφόρδης Clemens Fuest. Θα μπορούσε να προκαλέσει αλυσιδωτές αποχωρήσεις. Θα σημειωθούν φυγή κεφαλαίων, άνοδος των spreads κλπ.
Έτσι οι ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται μπροστά σε ένα άλυτο δίλλημα. Αν προχωρήσουν όπως πάνε τώρα η χώρα δεν θα εξέλθει της κρίσης. Αν εξαναγκάσουν της Αθήνα εκτός ευρώ, τότε κινδυνεύει ολόκληρη η ΕΖ.
Αυτό αφήνει μια μόνο βιώσιμη, αλλά ακριβή λύση: Να επιτρέψουν την πτώχευση της Ελλάδας, αλλά εντός ευρώ. Το σχέδιο αυτό θα ελάφρυνε το χρέος σε διαχειρίσιμα επίπεδα και θα παρείχε τις προϋποθέσεις για ένα καινούργιο ξεκίνημα, φυσικά κάτω από τη λήψη σκληρών μεταρρυθμίσεων, αλλά και στρατηγικών ανάπτυξης.
Αυτό θα αποτελούσε και το λεγόμενο Plan B το οποίο ψάχνουν τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στο Βερολίνο. Δεν είναι όμως ακόμα σίγουρο πότε θα πάρουν το κουράγιο να προχωρήσουν σ’ αυτό το απαραίτητο βήμα, αλλά οι εμπλεκόμενοι έχουν αρχίσει ήδη να σκέφτονται με ποιο τρόπο θα δικαιολογήσουν καλύτερα στο εσωτερικό και εξωτερικό, την εγκατάλειψη της παρούσας στρατηγικής των συνεχόμενων bail-outs.
«Εάν η Ελλάδα αποτύχει», είπε ο Σόιμπλε, «αυτό δεν θα οφείλεται στη Γερμανία».
ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ 